Category: apyar

ငယ်ကအချစ် နှစ်ပေါင်းတစ်ရာ (စ/ဆုံး) လူတိုင်းမှာ နှလုံးသားတခုစီ ရှိကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမဆီမှာ ရှိတဲ့ နှလုံးသားကိုတော့ ဖောက်ထုတ်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ နှလုံးသားမရှိရင် အသက်ဆက်မရှင်နိုင်ဘူး ဆိုတာသိပေမဲ့ ကျမ ဆက်ပြီး မခံစားနိုင်တော့လို့ပါ။ ဒီလို ဆောင်းလေမြူးတဲ့ ညချမ်းအခါမျိုးဆို သာတောင် ဆိုးလှပါသည်။ ခုတင်တွေးရင် နှလုံးသားထဲ တဆစ်ဆစ်နာလှ၏။ တသက်မှာ တယောက်သာ ချစ်တယ်ဆိုတာ ကိုယ်တွေမို့ ကျမ လုံးဝယုံကြည်ခဲ့ပြီ။ ယနေ့ထက်တိုင် သူ့ရဲ့ ပုံရိပ်တွေ၊ သူ့ရဲ့စကားသံတွေ၊ သူ့ရဲ့အနံ့အသက်လေးတွေ၊ သူ့ရဲ့အထိအတွေ့တွေက ကျမ ကိုယ်ခန္တာနဲ့ နှလုံးသားကို လှည့်ပတ်လှောင်မြိုက်လို့ ကောင်းနေတုန်း။ ပူလောင်လွန်းလှတယ် ပြောမလား၊ သေချင်လောက်အောင် ဘဝကို စိတ်ကုန်စေတာလား ဆိုတာသေချာမသိ။ ယခုမှာတော့ သာ၍သာ ဆိုးနေလေပြီ။ ကျမဘဝမှာ သတိရ အမှတ်ရစရာ ညအချိန်တွေက…

အရသာမျိုးစုံ သူ့နံမည်က ဖြိုးကိုကို။ ဒါပေမယ့် အသိမိတ်ဆွေတွေရော၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေကရော ဖြိုးလေးလို့ ခေါ်ကြတယ်။ အရပ်ရှည်ပေမယ့် ပိန်ပြီးသွယ်တယ်။ အသားဖြူတော့။ ပိုးဟပ်ဖြူလို့ ကျောင်းမှာတုန်းက နံမည်ပြောင်ခေါ်ကြတယ်။ အလုပ်လုပ်တာက ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းသုံး ပစ္စည်းတွေ ရောင်းတဲ့ ကုမ္ပဏီ တစ်ခုမှာ ဂိုဒေါင်စာရင်းကိုင်တဲ့အလုပ်လုပ်တယ်။ ဂိုဒေါင်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း ကိုရာဇာနဲ့ ခင်ခဲ့တယ်။ ကိုရာဇာက အရပ်မြင့်ပြီး အသားညိုတယ်။ အလေးတွေဘာတွေ မတော့ ကိုယ်လုံးက ခပ်တောင့်တောင့်ပဲ။ သူက ကုမ္ပဏီရဲ့ ရှယ်ယာဝင် တစ်ယောက်။ ဖြိုးလေးနဲ့ ကိုရာဇာ စတွေ့ကတည်းက ခင်ခင်မင်မင် မိတ်ဆွေတွေ ဖြစ်သွားတယ်။ ကိုရာဇာမှာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ရှိတယ်။ နဒီတဲ့။ နံမည်နဲ့ လိုက်အောင် လူကလည်း လှတယ်။ ချောတယ် သွက်တယ်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ ကိုရာဇာနဲ့ လိုက်တယ်။…

နာမည်ကြီး မော်ဒယ် (စ/ဆုံး) ကြီးမုန်းသည် သူ့ညီဇော်ဇော် နဲ့ သူ့ကွယ်ရာမှာ တိတ်တဆိတ် ကမြင်းတဲ့ ဟံသာစိုးထွဋ် ကို ဆုံးမ မှ ဖြစ်မည် ဆိုပြီး ဟံသာစိုးထွဋ်ကို သူတို့ တခါတရံ ချိန်းတွေ့တတ်တဲ့ လှည်းကူးက သူ့ခြံထဲကို ခေါ်သွားသည် ..။ ဟံသာစိုးထွဋ်ကတော့ ကြီးမုန်း သူ့ကို မကျေနပ်ဖြစ်နေတာကို မသိ ..။ မရိပ်မိ …။ ကြီးမုန်း ရဲ့ အကြံအစည်က နံမည်ကြီးနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဟံသာစိုးထွဋ်ကို အရှက်ခွဲပစ်ဖို့ ..။ တကယ်တော့ စောစောထဲက ကြီးမုန်း ရာဟုကို ပြဖို့ ဆိုပြီး ဟံသာရဲ့ ကိုယ်တုံးလုံး ပုံတွေကို ခိုးရိုက်ထားခဲ့သည် ။ ဟံသာကို အရှက်ခွဲဖို့ ဒီပုံတွေကို အင်တာနက် တင်လိုက်နိုင်သည်…

မငြင်းဆန်နိုင်ပါ (စ/ဆုံး) တတိယနှစ် နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသူလေး ခင်နှင်းဦး အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေရှိခဲ့ပေမယ့်….သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ဝင်စားသလိုရှိခဲ့ပေမယ့်….ပညာရေးကို ဦးစားပေး၍ အချစ်ကိုငြင်းပယ်ခဲ့ သည်။တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်ရောက်တော့ အလှတွေပိုမိုကြွယ်ဝပြည့်စုံလာသော ခင်နှင်းဦးအား ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေ ပိုများလာသည်။ ဒီထဲကမှ သူမစိတ်ကြိုက်တစ်ယောက်ကို စိတ်တိုင်းကျရွေးချယ်ခဲ့သည်။သူ့နာမည်က စိုးသီဟ တဲ့….အရပ် မြင့်မြင့်နှင့် အားကစားသမားတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးမျိုး….။ခင်နှင်းဦးနှင့် တစ်တန်းတည်းပထမနှစ်ကျောင်းသားတစ် ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး….စိုးသီဟနှင့် တွဲခဲ့တာ ပထမနှစ်မှသည် အခုတတိယနှစ်နောက်ဆုံးရောက်သည်ထိပင်ဖြစ် သည်။စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦးအားအတော်ချစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး မကြိုက်တာဘာမျှမလုပ်။ ခင်နှင်းဦးသဘောမတူလျှင် နောက်ဆုတ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက် ချစ်သူဘဝမှာ သုံးနှစ်မြောက်သည်ထိ သန့်သန့်စင်စင်ရှိနေခဲ့သည်။ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ တော့ ခင်နှင်းဦး၏ဘဝတစ်သက်တာတွင် ရင်အခုန်ရဆုံးနေ့ရက် တစ်ရက်အဖြစ် ဆုံဆည်းတွေ့ကြုံခဲ့ရလေသည်။ ကျောင်း ပိတ်ထားတာ တစ်ပတ်ခန့်ရှိပြီမို့ ခင်နှင်းဦး ချစ်သူကို လွမ်းနေမိသည်။ ဖုန်းနှင့်အဆက်အသွယ်ရသော်လည်း…

ပျော်ရွှင်သောခရီးလမ်း (စ/ဆုံး) သူရလည်း ခရီးလမ်းတစ်လျောက် အချိန်တော်တော်ကြာအောင်တွေးလိုက်တာ နောက်ကနေ ပုခုံးကို လာပုတ်မှ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူရ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ ”လာလေကွာ…။ မင်းမလည်း အလွမ်းသယ်နေတာနဲ့ မပြီးတော့ဘူး။ ငါတို့က မင်းကိုစောင့်နေတာ။ ဒီမှာ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ဘာမှလုပ်တတ်တာမဟုတ်ဘူး။” ”အေးပါကွာ။ လာပါပြီ။” သူရ စိတ်ကိုတစ်ချက်တင်းပြီး အလုပ်တွေကို ဆက်ပြီးလုပ်လိုက်သည်။ ကားငှားတာ၊ ကားသမားနဲ့ စာချုပ်ချုပ်တာ၊ ခရီးစဉ်ရွေးတာတွေအားလုံး သူရ တစ်ယောက်ထဲ ဦးဆောင်ပြီးလုပ်ထားတာဖြစ်လို့ ကိစ္စတော်တော်များများ သူရမပါလို့မပြီးဖြစ်နေသည်။ ထိုင်ခုံနေရာတွေအားလုံးချထားပေးပြီးတော့ ကျန်တဲ့ ယူစရာရှိတာတွေ အားလုံးမမေ့ကျန်ခဲ့အောင် အကုန်လုံးလိုက်စစ်ရသည်။ သူရ တို့သွားရတဲ့ မြို့က မွန်ပြည်နယ်ရဲ့ မြို့တော် အနီးမြို့ငယ်လေးတစ်မြို့။ ပိုပြီးတိတိကျကျပြောရရင်တော့ မော်လမြိုင်နဲ့ မိုင်ခြောက်ဆယ်လောက်ဝေးတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ဖြစ်သည်။ သူရတို့ အဲဒီမြို့ကိုရောက်တော့ ဆေးရုံအုပ်က အစည်းအဝေးရှိလို့ နေပြည်တော်သွားတာ…

အားမရဘူးမရဘူး….နာတယ် (စ/ဆုံး) ဟယ်.င့ါပန်းပင်လေးတွေကုန်ပါပြီ မေမေ မေမေ.လာပါအုန်း.ဒီမှာ `ဇာလေး´ ပန်းပင်လေးတွေ ကုန်ပြီ´´ အိမ်ရှေ့ပေါ်တီအောက်မှ စီကနဲထွက်ပေါ်လာသော အသံစူးစူးလေးကြောင့် ပန်းပင်တွေကြား ငုတ်တုတ်ထိုင်၍ နှင်းဆီအိုးတွေအောက်တွင် အုတ်ခဲတွေခုနေသော မြင့်ကျော်တစ်ယောက် လှမ်း၍ကြည့်မိလိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့မျက်နှာက တဖြေးဖြေးပြုံးဖြီးဖြီးကြီးဖြစ်လာသည်။ “တော်တော်လှတာပဲဟင်း´´ အသက်(၁၈)နှစ်အရွယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကောင်မလေးတစ်ယောက်ခုန်ဆွခုန်ဆွနှင့်စပ်မထိဖြစ်နေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် အိမ်ထဲမှအသက်လေးဆယ်အရွယ် ဖြူဖြူ၀၀အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ထွက်၍လာသည်။ “ဟဲ့ သမီး.ဘာဖြစ်နေတာလဲ´´ “ဒီမှာ မေမေ မတွေ့ဘူးလား.သမီး ဇီဇဝါပင်တွေ ငုတ်တိုပဲကျန်တော့တယ်ဟိုတောသားလက်ချက် မဟုတ်လား.´´ ဇာလေးဖြူ ငိုသံပါနှင့်ပြောနေသည့်ကြားက နောက်ဆုံးစကားတွင်ဒေါသသံက ပါလာသည်။ မြင့်ကျော် အုတ်ခဲတစ်လုံးကိုလှမ်းယူရင်း ဇက်ကလေးပုသွားသည်။ “ဟယ်ဇာလေးကလဲ.မေမေခိုင်းလို့သူလုပ်ရတာဘဲကွယ်သမီးပန်းပင်တွေကလဲပြန်ပြီးတက်လာမှာပဲဟာနောက်ပြီး ကိုယ့်အစ်ကိုဘဲ တောသား တောသားနဲ့ မခေါ်ပါနဲ့သမီးရယ်´´ “ဟွန်း´´ ဇာလေးဖြူ မျက်စောင်းခဲ၍ နှုတ်ခမ်းစူပစ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အိမ်ကြီးအတွင်းမှ အသံသြသြကြီးဖြင့် ယောင်္ကျားကြီးတစ်ယောက်၏အသံထွက်၍လာသည်။ “သမီး.ဇာလေး.ခဏလာအုန်း´´…

လင်ငယ် – (စ/ဆုံး) ကျမနာမည်က… ထွေးထွေးခင်၊ အသက်က ၃၅၊ ကျမမှာအပျိုမဟုပ်ပါ..ယောက်ကျားက အသက်ကြီးသည်၁၅နှစ်ခန့်ကွာသည်။ ကျမယောက်ကျားက custom ဦးစီးဆိုတော့ နယ်တွင်အနေများသည်။ ကျမ ခန္တာကိုယ်အချိုးအစားမှာ ၃၇ / ၂၅ / ၃၈ ရှိသဖြင့် မြင်သူတိုင်းလည်ပြန်ကြည့်ရသည့် အလှပိုင်ရှင်ဖြစ်သည်။ ကျမမှာ အိမ်တွင် အမြဲတမ်း တစ်ယောက်တည်းနေ နေရသောကြောင့် ပြင်းလာသည်။ ထို့ကြောင့် fb သုံးသည်။ fb သုံးရင်း ယောက်ကျားလေး မိတ်ဆွေတွေများလာသည်။ သူတိုနဲ့ ပျင်းရင် cb ကနေစကားပြောဖြစ်သည်။ တစ်ရက်တွင် ကျမ အကောင့်ထဲမှ ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ အပြင်တွင်တွေ့ဖို့ချိန်းလိုက်သည်။ ကျမ ရေမိုးချိုး အလှပြင်ပြီး သူချိန်းသည့် Ocean သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ကောင်လေးကအသက်၂၅ခန့်သာရှိသည်။ အသားညိုညို ကုလားဆင်လေးဖြစ်သည်။ အရပ်မြင့်သည်ဗလကောင်းကောင်း…

အကို အတွက်ဆို အမြဲတမ်း အဆင်သင့်ပါ (စ / ဆုံး ) ကျနော်လည်း နေ့တိုင်းလိုလို လိုးချင်စိတ်ပေါ်လာတတ်သလို လိုးစရာ ချစ်သူလည်းမရျိခဲ့ဘူးလေ သိတယ်မဟုတ်လာ မလေးရှာမှာတော့ ကျားတွေသျားတော့ မိန်းခလေး တွေ လူလွတ်ဆိုတာမရှိခဲ့ဘူးလေ ကျနော့လို ရုပ်မလှတော်ကီ မကောင်းတဲ့ သူအတွက် မလေးရှားမှာ မြန်မာ မိန်းခလေး တစ်ယောက် ချစ်သူရ ဖို့ ခက်ခဲလွန်းပါ့ဒီလိုနဲ့ပဲ အားတိုင်း ကေအယ်စင်တာ/ကိုတာရာယာ/ ပူဒူး/ ဂျလန်အလော့/ စသဖြင့် ဖာမတွေရှိတဲ့ မလေး ကွာလာလမ်ပူ တစ်မြို့လုံး အမြဲပတ်ခဲ့ပီး လိုးခဲ့ရတာလေတနေ့ ဖာခန်းမသွားပဲ အညောင်းပြေအောင်ဆိုပီး မာဆက်သွားလိုက်တာ ခံန္ဓာကိုယ်လေးက ဝိုင်းစုခိုင်သိန်း မျိုး နုတ်ခမ်းနီလေးနဲ့ ဂျင်းဘောင်ဘီတိုလေးက ပေါင်းရင်း ထိပဲရှိတယ် အောက်ခံဘောင်းဘီတောင်ထင်ရတယ် အပေါ်ပိုင်းမှာတော့ လုံလုံခြုံခြုံ ဝတ်ထားပါတယ်…

ရုရှားမလေး အရီနာ (စ/ဆုံး) သူ့ကို ကုလားထိုင်တလုံးမှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် ။ သူ့ကို စနှိပ်ပေးလိုက်တယ် ။ ဇက်ကျော ပုခုံး ကို နှိပ်ပေးရင်း..“ ညိုညိမ်းက ဦးကို ဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲဟင်…” လို့ မေးလိုက်တော့ သူက ပြုံးပြီး “ ဦး ” လို့ဘဲ ခေါ်ပေါ့လို့ ပြန်ပြောပါတယ် ။ ညိုညိမ်းကို အနှိပ်ရပ်ပြီး သူ့ရှေ့ကို လာခဲ့ဖို့ ပြောလို့ သူ့အနောက်ဖက်ကနေ နှိပ်ပေးနေရာက ညိုညိမ်းလည်း သူ့ရှေ့ကို လာခဲ့ရပါတယ် ။ သူက ညိုညိမ်းကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ပြီး..“ မင်း အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်လိုက်ပါလား…” လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။ ညိုညိမ်းလည်း ဘယ်လောက်ဘဲ ယောကျ်ားအတွေ့အကြုံ များခဲ့များခဲ့..ကိုယ့်ကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့…

ထူးကဲတဲ့ အရသာ (စ/ဆုံး) ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်လာတဲ့ အေပရယ်က မောင်မောင့်အနမ်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တုံ့ပြန်လိုက်ရင်း မောင်မောင့်ဘောင်ဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အောက်ကို ဆွဲချလိုက်တော့ အတွင်းခံထဲကနေ ထောင်ထနေတဲ့ မောင်မောင့်လိင်တံကြီးက နည်းနည်း လွတ်လပ်ရေး ရသွားလေရဲ့။ ဒီမှာပဲ မောင်မောင်က ခပ်တိုးတိုးညည်းလိုက်တယ်။သူတို့နှစ်ဦးစလုံး အဝတ်မဲ့တဲ့ဘဝကို ပြောင်းလဲသွားဖို့ကတော့ အချိန်သိပ်မယူလိုက်ရပါဘူး။ ခဏနေတော့ သူတို့အဝတ်အစားတွေက မောင်မောင့်အိပ်ယာဘေးမှာ ပြန့်ကျဲလို့နေပြီ။ မောင်မောင်က အိပ်ယာပေါ် ခပ်လျောလျော မှီထားတယ်။ အေပရယ်က ဘေးကနေ လှမ်းခွရင်း မောင်မောင့်ကို ဖက်လုံးလို အသုံးပြု ထားတယ်။ အေပရယ့်နို့ကြီးတွေက မောင်မောင့်လိင်တံကြီးနဲ့ သိပ်မဝေးလှဘူး။ သူတို့လှုပ်လိုက်တော့ တစ်ချက်တစ်ချက် သွားထိနေတယ်။ အေပရယ်က မောင်မောင့်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ရင်ထဲကို တစ်ယောက် လှမ်းမြင်လိုက်ကြရတယ်။ ရမ္မက်ဆန္ဒရဲ့…