Category: apyar

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။  မမလေးရေးသားသူ – အမည်မသိ ကျနော်တို့အိမ်မှာ ညီအစ်ကိုမောင်နှမ ငါးယောက်ရှိတယ်။ အစ်ကိုကြီးကတော့ အိမ်မှာ မနေတာများတယ်။ ပြီးတော့ မမကြီး၊ မမလေးနဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက် ရှိတယ်။ မမကြီး၊ ကိုကိုကြီးနဲ့ မမလေးတို့က ၂ နှစ်စီ ကွာကြတယ်။ ကျနော်နဲ့ မမလေးကျတော့ ၈ နှစ် ကွာတယ်။ ဒီလိုပဲ ကျနော်နဲ့ ညီမလေးနဲ့ကလည်း…

မုန်းမာန်ခရေးသားသူ – ထက်ဝေ ချစ်မိလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူး။ စုစု ခပ်ချိူချို ဝိုင်တစ်ခွက်ကို တမြေ့မြေ့သောက်ရင်း အတိတ်အကြောင်းကို စဉ်းစားမိတိုင်း သေမတတ် နာကျင်ရသည်။ စုမာယာ ခပ်တိုးတိုးခေါ်သံက နားထဲဗုံးခွဲလိုက်သလို ခံစားရသည်။ ကြင်နာစွာ ချစ်မြတ်နိုးလာခဲ့တဲ့ ၃ နှစ်အတွင်း အရမ်းချစ်ပြသလောက် လက်ထပ်ပြီးသွားသည့်နောက်ပိုင်း မာန်ရဲ့ပုံစံတွေ ပြောင်းလဲလာသည်။ အလုပ်က ပြန်လာသည့် အချိန်တိုင်း စုစုနားမှာပဲ နေချင်တယ်ဆိုတဲ့သူက အခုတော့ ပုံမှန်အိမ်ပြန်ချိန် လွန်နေတာတောင် စုစုအနား ရောက်မလာသေး။ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ညနေစာ ထမင်းပင် မစားချင်။ ည ၁၀ နာရီအထိ စောင့်ပေမယ့် မာန်က ပြန်မလာသေး။ …. ကိုကို ခက်မာကို ချစ်လားး။ … ချစ်တာပေါ့ ခက်မာရယ်။ ကိုကို့ဘဝမှာ ခက်မာကိုသာ အချစ်ဆုံးပဲ။…

သံယောဇဉ်မလေးကြောင့်ရေးသားသူ – မန္တလာမောင်မောင်တုတ် အော်…အေးအေး…အင်း…။ ဦးလေးနာမည်ကို ထိပ်တင်မောင်မောင်လို့ မှတ်ထားပေါ့..။ အေး… အခု ဦးလေးဘဝတစ်လျှောက်လုံးက အဖြစ်အပျက်အချို့ကို ပြောမယ်။ ဦးလေး အသက် (၃၅) နှစ်လောက်က ရန်ကုန်ကို ရောက်တယ်…။ ရန်ကုန်မှာရှိတဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲအိမ်မှာ ဘုရားဖူးရင်း ခဏဆိုပြီးနေရာက နှစ်အတန်ကြာ နေဖြစ်သွားတယ်…။ အကြောင်းကလည်း ရှိသကိုးကွဲ့။ အော်… ကြားဖြတ်ပြီး ပြောရဦးမယ်…။ ဟိုတုန်းက ဦးလေးဟာ အညာသားစစ်စစ် ဖြစ်ပေမယ့် အသားကဖြူ သျှောင်တစ်စောင်းနဲ့ သန်မာထွားကြိုင်းတဲ့ အစားထဲကပေါ့…။ ရှေးအစဉ်အလာအတိုင်း လူတစ်ကိုယ်လုံး ထိုးကွင်းမင်ကြောင်တွေနဲ့ဆိုတော့ ရန်ကုန်မြို့ လူကုံထံအသိုင်းအဝိုင်းမှာတော့ အထူးအဆန်း ဖြစ်နေပြန်တော့ သူတို့အခေါ် ပေါ်ပြူလာ ဆိုပဲ… ထားတော့…။ ဦးလေးရဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲနဲ့ မရီးဖြစ်သူ နှစ်ဦးစလုံး သဘောမနောကောင်းကြပါတယ်…။ ရောက်ကတည်းက ပျော်သလောက်နေ…

ကိုရွှေဧည့်သည်ရေးသားသူ – တိမ်ပြိုမိုး နို့ဝလို့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ သားလေးရင်ဘတ်ပေါ်ကို စောင်လေးဖိပေးပြီး ပါးလေးကို အားရပါးရ နမ်းလိုက်မိတယ်။ ကျမအနမ်းကြောင့် တစ်ချက်လူးလွန့်ပြီး ပြန်အိပ်သွားတဲ့ သားလေးကိုကြည့်ရင်း နားစွင့်မိတော့ ”အမလေးး.. အ ဘွတ် ဘတ် ဟင့် အင့်” သံစုံတီးဝိုင်းလို့ အသံတွေက စုံနေသလို ပျဉ်ထောင်အိမ်လေး တစ်ခုလုံးလဲ ငြိမ့်ခနဲ့ သိမ့်ခနဲ့ တုန်ခါနေရော။ ဟူးး….. သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်မိတာက ကျမပါ။ အသက် ၂၁ နှစ် ဆိုတာက သွေးသားဆူဖြိုးလို့ အာရုံတွေ ထက်သန်နေတဲ့ အရွယ် မဟုတ်ပါလား။ ကျမအိမ်ထောင်ကျတော့ ၁၈ နှစ်။ ညားခါစ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လို့ တစ်နှစ်လောက် သားသမီးမယူပဲ ဆေးစားနေလိုက်ပြီးမှ သားသားကို ယူခဲ့တာ။ အခု သားသားက ၁၁…

ဆုံချက်ရေးသားသူ – အိတ်ကြီး  မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။  ကျွန်မ အသက် ၂၀ ရောက်တော့ မောင်လေးက ၁၈ နှစ်၊ အဖေက အသက် ၄၀ စွန်းစွန်းပဲရှိသေးတယ်၊ ကျမမှတ်မိသလောက်ဆို အမေက ကျမအသက် ၁၄ နှစ်လောက်မှာ ရောဂါတစ်ခုနဲ့ ဆုံးသွားတော့ ကျမတို့ မောင်နှမတွေ အဖေ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ဝင်ပြီး အမေအတွက် ငိုကြွေးခဲ့ကြဖူးတာပေါ့။ အမေဆုံးလို့…

ပြင်လို့မရတဲ့ကိစ္စရေးသားသူ – အမည်မသိ ကျွန်တော် ကျော်ထက် ပါ။ ဘဝမှာ ဆင်ခြင်စရာတွေ မလုပ်သင့်တာတွေ လုပ်မိတဲ့အတွက် နောင်တတွေတလှေကြီး ရပေမယ့် အခုတော့ ပြင်မရတဲ့ ကိစ္စတွေနှင့် နပမ်းလုံးနေရဆဲပါ၊၊ ကျနော် အရင်က ဦးစီးဌာနတစ်ခုရဲ့ ဦးစီးအရာရှိ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အားလုံး ကျနော့်အကြောင်းလေး သိရအောင် ဖတ်ကြည့်ကြဦး။ ကျနော် ဘွဲ့ရတော့ ဌာနအလုပ်ဝင်တယ်။ ဒုဦးစီးမှူး ရာထူးရတော့ ကျနော် အိမ်ထောင်ပြုချင်နေပြီ၊၊ ကျနော်ယူမည့် မိန်းမက သိပ်အချောကြီးတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ သူတို့မှာ ညီအကိုမောင်နှမ ခြောက်ယောက်ရှိတယ်၊၊ သူကလွဲလို့ အားလုံး ကျောင်းတက်နေကြတာပေါ့၊၊ သူ့အောက်က ညီမက ဆယ်တန်းအောင်တော့ အသက်က နှစ်ဆယ်လောက် ရှိပေမယ့်၊ ကျန်တဲ့ မောင်တွေညီမတွေက ငယ်သေးတယ်၊၊ မောင်ဆို ရှစ်တန်းလောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ကျန်တဲ့…

ဘိုင့်ဘိုင်ရေးသားသူ – Onestop နေ့ခင်း၏ ပူပြင်းလှသော အပူရှိန်များ လျော့ပါးသွားသည့် ညနေချိန်ခါ၏ သာယာလှသော လေပြေညှင်းများနှင့်အတူ အင်းယားကန်ဘောင်ပေါ်တွင် လေညှင်းခံသူများစွာနှင့် စည်ကားနေပါတော့သည်။ “Mrs Rose မနက်ဖြန် ပြန်သွားပြီးရင် ပြန်လာဦးမှာလား…” “အင်း…. သိပ်မကျိန်းသေပါဘူး။ ကျွန်မ ပြန်လာဖြစ်ချင်မှ လာဖြစ်လိမ့်မယ်..” “ကျွန်တော်ကတော့ Mrs Rose ကို ထပ်လာစေချင်ပါတယ်…” ကန်ဘောင်ပေါ်တွင် လေညှင်းခံ အပန်းဖြေရင်း ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသည် စကားတပြောပြောနှင့် အေးချမ်းမှု့ရဲ့ အရသာကို ခံစားနေခဲ့ပါတော့သည်။ Mrs Rose သည် ဥရောပနိုင်ငံတစ်ခုမှလာသော ခရီးသွားဧည့်သည် တစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး ကျွန်တော့်မှာတော့ Mrs Rose အတွက် စကားပြန်အနေဖြင့် အေဂျင်စီမှ တာဝန်ပေးခံထားရသူ တစ်ယောက် ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသည် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး မြင်မြင်ချင်းချစ်တဲ့…

အချစ်ကို မျှဝေခံစားခြင်းရေးသားသူ – ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ “ ဦးလေး…..အဲဒီအိမ်ရှေ့မှာရပ်…..ရပ်…..” “ ကျွိ….” “ ဟုတ်တယ် ဦးလေးရေ…ကျေးဇူးပဲ…” သင်းသင်း တစ်ယောက် ဆိုက်ကားပေါ်မှ ဆင်းပြီး ဆိုက်ကားခ ပိုက်ဆံပေးလိုက်သည်..။ အထုပ်အပိုးများကို သယ်ပြီး ခြံတံခါးဆီသို့ လျှောက်လာလိုက်လေသည်..။ အထုပ်အပိုးဆိုပေမယ့် ခရီးဆောင်အိတ်တစ်လုံးနှင့် လက်ဆွဲအိတ်တစ်လုံးမျှသာ ဖြစ်သည်.။ ခြံတံခါးသော့ဖွင့်ဝင်ပြီး ပြန်ပိတ်လိုက်သည်..။ အိမ်ထဲသို့ တောက်လျှောက်ပဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်..။ ခြံတံခါးကို သော့ခတ်ထားသဖြင့် ဒီအချိန်မှာဆိုလျင် နှင်းနှင်းအေးတို့ အိမ်မှာ ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး ဟူ၍ တွက်ဆထားပြီး ဖြစ်သည်..။ အိမ်အဝတွင် အိမ်တံခါးက အပြင်မှ သော့မခတ်ထားပဲ ပိတ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ ဒီတော့ သင်းသင်းမှာ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားရသည်..။ ဒီအချိန်ဆိုလျင် ရုံးသို့သွားနေပြီ ဖြစ်သည်..။ နှင်းနှင်းအေး၏ ယောက်ျားဖြစ်သူ…

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။  တူလေးတွက်တဲ့ ဘောင်အပြင်က ချစ်ခြင်းသီအိုရီရေးသားသူ – ကွီးသုည အင်းစက် စာပေဖြစ်ပါသည်။ “သွားပြီ ကိုမင်းရေ…” “အေး ဖြေးဖြေး ငါ့ကောင်…” ကိုမင်းကို နှုတ်ဆက်ကာ နေဝင်း ထွက်လာခဲ့သည်။ ထမင်းချိုင့်ကို နောက်ကယ်ရီယာမှာ ညှပ်ကာ စက်ဘီးကို လှည့်၍ နင်းလိုက်သည်။ နေဝင်းက တွင်ခုံမှာ ပညာသင် နေ့စားလုပ်သည်။ ဆယ်တန်းသုံးနှစ်ကျလို့ ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ…

ဖိုးတုတ်ရေးသားသူ – ᠌᠌᠌ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံ ဖိုးတုတ်အခုအသက် ၂၅ နှစ်ရှိပြီ။ ဖိုးတုတ် ၁၄ နှစ်သားတွင် သူ့အဖေဆုံးပြီး သူ့အမေ မုဆိုးမ ဖြစ်သည်။ ရွာတွင် ဖိုးတုတ် လယ်သူရင်းငှားဘဝဖြင့် ဝမ်းရေး ကြောင်းနေခဲ့ရပြီး ဖိုးတုတ် သူရင်းငှားလုပ်ရသည့် လယ်ကလည်း မစန်းကြည်၏ မိဘများလယ်တွင် ဖြစ်သည်။ ဖိုးတုတ် အသက် ၁၈ နှစ်လောက်တွင် ကိုဘအေးနှင့် မစန်းကြည် ညားခဲ့ပြီး သူတို့ လင်မယား ကောင်းမှုကြောင့် နေစရာ တဲလေးရခဲ့ရုံမျှမက ကိုဘအေးက သူတို့သားအမိအတွက် ဝမ်းစာစပါးထည့်ပေးထားပြီး တစ်နှစ်ပတ်လုံး လယ်အလုပ်၊ ခြံအလုပ်ဖြင့် အလုပ်မပြတ်အောင် ပေးထားလေတော့ ဖိုးတုတ်တို့သားအမိ အတော်လေး ချောင်ချောင်လည်လည် နေနိုင်လာခဲ့ပေသည်။ လူပျိုပေါက်အရွယ်ထဲက မစန်းကြည်နှင့် လက်ပွန်းတနှီး နေခဲ့ရသော ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် လူကနေပေမဲ့…