Category: apyar

ရမ္မက်ကြွေတဲ့ မမဝေ မမဝေသည်၊ လှသည်။ ဖြောင့်သည်။ တောင့်သည်၊၊   တိတိကျကျ ဆိုလျှင်ပုရိသယောကျာ်းသားတို့၏ ကာမတဏှာ ကိုကြွစေသည့် အလှမျိုး။  သည်လိုတဏှာဆန်သည့်အလှမျိုးကိုပိုင်ဆိုင်သည်မမဝေကိုဇော်ထက်စိတ်ဖြင့်အကြိမ်ပေါင်းများစွာ   ပစ်မှားခဲ့ဘူးသည် ဆိုတာကိုညင်းနှိုင်စရာ မရှိ။  ဒါပေမဲ့. . . တနေ့တွင်လက်တွေ့ကြုံရလိမ့်မည်လို့တော့တခါမှမစဉ်းစားမိခဲ့ဘူးချေ….  ထိုနေ့ကမိုးအကြီးအကျယ်ရွာသည်၊၊  မမဝေက မင်္ဂလာဆောင်တခုသို့ကားမောင်းပို့ပေးရန်ဖုန်းဆက်၍ ခေါ်ထားသဖြင့်မိုးသည်းသည်း   ထ ဲ မှာပင်အရောက်သွားခဲ့ရသည်။  ဇော်ထက်အိမ်ရောက်သွားသောအခါ ဝတ်ကောင်းစားလှများ ဝတ်ဆင်ထားသော မမဝေကို  တွေ့ရ သည်၊၊  တံခါးဖွင့်ပေးပြီး တကိုယ်လုံး တုပ်တုပ်နစ်အောင်ရွဲနေသော ဇော်ထက်ကိုအဝတ်လ ဲစေသည်၊၊  အိပ်ခန်း တခုသာပါသော  တိုက်ခန်းမို့ ရေချိုးခန်း၊ အိမ်သာတွဲရက်က အိပ်ခန်းထ ဲမှာဘဲရှိသည်။  ထို့ကြောင့် မမဝေတို့ အိပ်ခန်းထဲကိုသူရောက်ခဲ့ရသည်။  ဇော်ထက်ရေစိုအဝတ်များကိုချွတ်နေစဉ်လူရိပ်မြင်၍ လှည့် ကြည့်လိုက်သောအခါ ရေချိုးခန်း  တံခါးဝတွင်မမဝေကိုတွေ့ရသည်၊၊ ““အို-ဆောရီး၊ မမ-မင်းအတွက်အဝတ်တေ ွ…

ဗလရှိတယ်…ဇရှိတယ် သူ့ကို တရွာလုံးက ငထွားဟု ခေါ်ကြသည်။ သူ့နံမယ်ရင်းကို မည်သူမျှ မသိကြပေ။ သူ့ပုံစံကလည်း ငထွား ဟူသော နာမည်နှင့် လိုက်ဖက်လှသည်။ သူ့အရပ်က ခြောက်ပေလောက် ရှိမည်။ သူ့ကိုယ်လုံးက ကာယဗလ သမားတွေ ပုံစံမျိုး။ ငထွား ရင်အုပ်ကြီး တွေ လက်မောင်းကြီးတွေ၊ ပေါင်လုံးကြီးတွေက အယ်နေသည်။ အသားရောင်က မဲချိတ်နေသည်။ မျက်လုံးက အနည်းငယ် ပြူးပြီး နှုတ်ခမ်းတွေက ခပ်ထူထူ ဖြစ်သည်။ ကြည့်လိုက်ရင်တော့ ခပ်ထုံထုံ ခပ်ထိုင်းထိုင်း၊ ပေါချာချာ ပုံစံမျိုးမှန်း သိသာလှသည်။ ငထွား သရက်ပင် ထိပ်ရွာသို့ ရောက်လာပုံက ခပ်ဆန်းဆန်း ဖြစ်သည်။ ရွာအနောက်ပိုင်းက ထင်းခုတ် သမားကြီး ဦးချစ်ကြောင့် ငထွားသည်ရွာသို့ ရောက်လာရခြင်း ဖြစ်သည်။ သရက်ပင်ဆိပ်ရွာဆိုတာက ဘိုကလေးမြို့…

ပြောမဆုံးပေါင် ကျော်သဇင် ကုမ္မဏီ၏ အပေါ်ဆုံးထပ်အုပ်ချုပ်ရေးဆိုင်ရာ ရုံးခန်းများနေရာ။ ”တင်းဒေါင်”ဓာတ်လှေကားတခါး ပွင့်လာပြီး အထဲမှ  ထွက်လာသူကား General မန်နေဂျာ စိုးကျော်။ စိတ်လှုပ်ရှားနေသော ခြေလှမ်းများဖြင့် ဦးတည်ရာ နေရာကား အမ်ဒီရုံးခန်းဆီသို့။   စိုးကျော်ကား ကျော်သဇင်ကုမ္မဏီ ပိုင်ရှင် ဦးကျော်ဝင်းနှင့် ဒေါ်စောနန္ဒာခင်တို့၏ တစ်ဦးထဲသော သား  လှရတနာ ဖြစ်လေသည်။ ငယ်စဉ်ကျောင်းသားဘဝကို အပူပင်မရှိ သာယာစွာ ဖြတ်ကျော်ခဲ့သော်လည်း စိုးကျော် ၉တန်းတွင် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်စောနန္ဒာခင်  ဆုံးပါးခဲ့လေသည်။မိခင်ဆုံးပီး ၃နှစ်ခန့် အကြာ စိုကျော် တက္ကသိုလ် တက်နေဆဲ  တွင် ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးကျော်ဝင်းသည် တပင်လဲမူ တ ပင်ထူ ဆို  သော စကားနှင့်အညီ အသက်၃၅နှစ်ခန့်ရှိ မုဆိုးမ မေသဇင်စိုး   နှင့် အိမ်ထောင်သစ် ထူထောင်ခဲ့လေသည်။…

ကာမရမ္မက်ကွန်ယက် ” အ …… အားးး ……… အီးးး ……… အ အ “  ” လှိုင်းတွေလှိုင်းတွေ … မူးရိပ်ရိပ် နဲ့ “   ” အားးး … ရှီးးးး “   ” ဟင် “   ” ငါဘာဖြစ်နေ တာလဲ … ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ “  တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အရသာလေးမို့ မျက်လုံး အသာလေး ဖွင့်ကြည့်မိတော့ မူးနောက်နောက် နှင့် အာရုံတွေ လုံးဝ စုစည်းမရ။  ” အိုရ် “   သူမ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဝတ်စား မရှိတော့။ နာမည်က ချစ်မှူးအိမ်စည် အသက် ၂၅နှစ် ( 36-…

တစ်ယောက်တစ်လှည့် လိုးကြမယ် မောင်ပြန်ရောက်ပြီလား နှင်း နေသိပ်မကောင်းလို့ စောစောပြန်ခဲ့လိုက်တာ ” ” အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းတွင် မောင်နှင့် ကိုနိုင်တို့်ထိုင် နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။  ” အေးးး နှင်းရေ ဒီနေ့ မောင်တို့ စက်ရုံက ည၁၀ဆို ခရီးဝေးထွက်ရမှာမို့ – ဒီမှာ ကိုနိုင်ကြီး စောင့်အိပ် ပေးလိမ့်မယ် “  ” အိုရ် အားနာစရာ မောင်ကလဲ “  ကိုနိုင်မှာ ” ဟာ ရပါတယ် မနှင်းရ ကူညီစရာရှိကူ ညီရမှာပေါ့ – ဘော်ဒါတွေလေ  ” ပြောရင်း နှင်းသူဇာအား တကိုယ်လုံး သိမ်းကြုံးကြည့်နေသည်။   ” ကဲ – မောင်မသွားခင်လေး ဘီယာနဲနဲသောက်မလို့ အဲဒါ  အမြည်းလုပ်ပေးဦးကွာ ”…

ဖြည့်ဆည်းပြီး လိုးပေးမယ် အချိန်က ည(၁၁)နာရီ ရှိပေပြီ။ ဆယ်နာရီလောက်ကတည်းက တဖြေးဖြေးစဲသွားသော မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲသို့လာရောက်ကြသည့်  ပရိသတ်များနှင့် သူတို့၏ကားကြီးကားငယ် အသွယ်သွယ်တို့သည် တဦးတလေ တစီးတလေမျှပင် မရှိကြတော့ပဲ ခြံဝန်းကျယ်ကြီး ထဲတွင် ပစ္စည်းများလိုက်လံသိမ်းဆည်းနေကြသော အလုပ်သမားသုံးလေးယောက်သာရှိတော့သည်။  ထို့အပြင် ဥရောပပုံစံနှစ်ထပ် တိုက်ကြီးထဲတွင်လည်း အိမ်သူအိမ်သားနှစ်ယောက်သုံးယောက်တို့သည် ပစ္စည်းများသိမ်းပြီးကြသည်နှင့် အိပ်ယာဝင်ကြရန် ပြင်ဆင်နေကြပေပြီ။ မေစိုးသည် သူမ၏ဖိနပ်လေးကို ချွတ်၍ ပါကေးခင်းပေါ်တွင် ခင်းထားသော နီညိုရောင်ကော်ဇောပေါ်သို့  လှမ်းအတက်မှာပင် သူမ၏အကြည့်က အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲသို့ ရောက်သွားသည်။ သတို့သားနှင့် သတို့သမီးတို့သည် အန်တီကြီးကို ကန်တော့နေကြသည်။ မေစိုးသည် လှမ်းလက်စ ခြေလှမ်းကို ရုတ်၍ အသာရပ်နေ လိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် မင်္ဂလာမောင်နှံတို့သည် အန်တီကြီး၏ ရှေ့မှထ၍ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ကြသည်။ မျက်လွှာလေးချ၍ ငုံ့ထား သော သတို့သမီးဖြစ်သူ၏ ပါးပြင်လေးမှာ…

ခံချင်နေတဲ့အပျိုကြီး “ အပျိုကြီး…….အပျိုကြီးရေ… ဟု ကျယ်လောင် ကျယ်လောင် အသံပေး၍ ဒေါ်နီမာ ဝင်လာသည်..။  “ အော်……ဘယ်သူလဲလို့…  မမမာ….လာလေ…ထိုင်….”  သိလျှက်နှင့် ဧည့်ဝတ်စကားဆိုကာ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်..။ ဒေါ်နီမာက ယောက်ျားလုပ်စာ ထိုင်စား၊  အတင်းပြော အိမ်လည်၊ ဒါသည်သာ သူမအလုပ်..။ အောင်သွယ်က ဝါသနာ ကြီးလိုက်သေး..၊ အပျိုလေး…အပျိုဖြန်းတွေဆို ဒေါ်နီ မာနှင့် ကြာကြာမနေရဲ..။  အောင်သွယ်လုပ်ရင်လုပ်၊ မလုပ်ရင် လင်ကိစ္စ သားကိစ္စတွေကို တစ်တစ်ခွခွ မြိန်ရေယှက်ရေ ပြော တတ်သည်..။  ဝါသနာကြီးသော မြီးကောင်ပေါက်မလေးတွေကတော့ ရှက်တတ်သော အမူအယာဖြင့် ဒေါ်နီမာ ပြောသော မစားရ ဝခမန်း ခြင်ထောင်ဇာတ်လမ်းတွေကို ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်နှင့် ရင်တခုန်ခုန် အာသာမပြေ နားထောင်ချင်တတ်ကြသည်..။    ဒေါ်နီ မာက မခင်သက်ဘေးမှ…

ဘေးအိမ်က အကိတ်မလေး သူ့ နာမည်က နွယ်တဲ့  သူနဲ့ ကိုယ်က သိပ်မကွာလှဘူး  သူက ၈တန်း ကိုယ်က ၁၀ အချိန်လောက်ကပေါ့   နွယ်တို့ အိမ်က ကိုယ့်အိမ် ရဲ့ ခြေရင်းဘက်မှာ  ကိုယ့်အိမ်က သူတို့ခေါင်းရင်းမှာ ပေါ့  နွယ်တို့ အိမ်နောက်ကျောမှာတော့ အိမ်မရှိတော့ ခြံ အလွတ်တစ်ခြံပဲရှိ တော့တယ် အလွတ်ခြံပြီးရင် မြစ် ကိုယ့်ခြံရဲ့ နောက်ကျောဘက်မှာက လူမနေတဲ့ အိမ်တစ်လုံးရှိသေးတယ် ပြီးရင်တော့ မြစ်ပဲပေါ့  နွယ်နဲ့ကိုယ်က ကျောင်းသွားဖော် ကျောင်းသွားဖက်တွေလေ အိမ်ကလည်းခြေရင်းခေါင်းဆိုတော့ တူတူပဲသွားဖစ်ကျတာပေါ့ ကိုယ် တွေရွာမှာ မူတန်းလောက်ထိပဲကျောင်းတွေကရှိတာလေ အလယ်တန်းတက်ရတော့မယ်ဆို အခြားရွာမှာရှိတဲ့ ထခွဲကျောင်းတွေကို သွားတက်ရတာ သူအလယ်တန်းစတက်ခါစက ကိုယ်က စီနီယာဆိုတော့ သူ့အိမ်ကလည်း ကိုယ့်နဲ့ထည့်ပြီးလွှတ်တယ်လေ ကိုယ့်နဲ့ အတူတူသွားဖို့ ပြန်လာရင်…

ကောင်းချစ်တဲ့မမ( စ ဆုံး) ဟာ!  ရင်ထဲမှာ ထွက်လာတဲ့ အသံပါ။ အပြင်တော့ ထွက်မလာဘူး။ မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်း အူတွေ သဲတွေ ဗြောင်းဆန် သွားတယ်။ မမ သီတာရယ်လေ အပြေးအလွှား ရောက်လာပြီး ကျနော့်ရှေ့ တည့်တည့်မှာ ထဘီလှန် ပင်တီ အောက်ဆွဲချလို့ ဘယ်ချိန်ထဲက အောင့် ထားမှန်း မသိတဲ့ ဆီးတွေကို တဖြောဖြော မြည်အောင် ပန်းချနေတာ။   နွေမို့ ပူတယ် ဆိုပြီး နေ့ခင်းအချိန် အိမ်နောက်က  ပိတောက်ပင်ရိပ်မှာ ကြိမ်ပက်လက် ကုလားထိုင်လေး ကို စံပါယ်ရုံလေးတွေကြား ချပြီး ဇိမ်ကျနေတုန်း ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ် ဆိုတဲ့  ပြေးလာတဲ့ ဖိနပ်သံ အဆုံး ကျနော့်ညာဘက် ၅ ပေလောက် အကွာ စံပါယ်ရုံဘေးကို မမသီတာ…

ကျွန်တော်ချစ်သောမမ ( စ/ဆုံး ) “သားကိုကို့နဲ့စေ့စပ်မဲ့ကောင်မလေးပုံတဲ့ ……….” မေမေပြလာတဲ့ဓတ်ပုံထဲကအပြုံးချိုချိုနဲ့မိန်းခလေးတစ်ယောက် လှတာလားချစ်စရာကောင်းတာလားမဝေခွဲတတ်ပေမဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းတဲ့မျက်နှာလေးပါ။ အသားဖြူစိမ့်စိမ့်လေးတွေပေါ်ကတီရှပ်ဖွေးဖွေးလေးပြီးတော့ ……..ပြီးတော့ မို့မို့တစ်တစ်လေးဖောင်းနေတဲ့တီရှပ်ဖွေးဖွေးလေးထဲကရင်သားနှစ်မွာက ဓတ်ပုံထဲက မမရဲ့အလှကိုပိုလို့ပြည့်စုံသွားစေတယ်။ “ဟဲ့…ငါ့ကိုလဲပြပါအုံး တကယ်ပဲ ကို့အမဖြစ်တော့မယ့်သူကိုရှူ့စားနေလိုက်တာ နောက်ဆိုအိမ်ကိုရောက်လာမှာ…..ကဲပေး” ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ဆွဲယူသွားတဲ့ အန်တီလွင်မာလက်ထဲမှာဓတ်ပုံလေးပါသွားခဲ့တယ်။ “ဟဲ့ နင့်သားကလဲရွေးတတ်လိုက်တာ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ဖြူဖြူလေးပဲ” မေမေနဲ့ အန်တီလွင်မာတို့အနားကနေ အိပ်ခန်းရှိရာဖက်ဆီကိုသော်ဇင်ထွက်လာခဲ့တယ်။ အိပ်ခန်းတံခါးလေးကိုပိတ်လိုက်တော့ နောက်ကနေဝေးကျန်ခဲ့တဲ့အသံတွေလဲတိတ်ဆိတ်ညိမ်သက်သွားခဲ့တယ်လေ။ “ဟူး………………………….” လေပူတွေထွက်သွားတဲ့ရင်ထဲမှာတော့ပူနွေးနွေးရှိနေဆဲပါ…..ဘာတွေများဖြစ်နေပါလိမ့် ကိုယ်ကိုကိုယ်မေးခွန်းတွေမေးရင်း အိပ်ယာလေးထက်ကိုလှဲချလိုက်မိတယ်။ အသက် ၁၈ ဆိုတာသွေးသားဆူဖြိုးစအချိန်ပြီးတော့ မြင်ရာကိုရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားတတ်တဲ့အရွယ်ဆိုတာတကယ်များလား။ ကိုကိုနဲ့စေ့စပ်မဲ့မိန်းခလေးဓတ်ပုံကိုမြင်လိုက်ပြီးထဲက သော်ဇင်ရင်တွေပူနေခဲ့မိတာ။အထူးသဖြင့် တီရှပ်ဖွေးဖွေးလေးထဲကနေရုန်းကြွနေတဲ့နို့အိအိလေးတွေပေါ့။ဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ဖောင်းနေတဲ့ ပါးမို့မို့လေးနှစ်ဖက်ပြီးတော့ မျက်မှန်လေးနောက်က ရွန်းလဲ့တဲ့မျက်ဝန်းစိုစိုလေးတွေ…ခပ်ထွေးထွေးနှုတ်ခမ်းအိလေးတစ်စုံ………. ပြီးတော့…..ပြီးတော့ ……………. လည်ဟိုက် အကျီလေးထဲကနေမခို့တရို့လေးပေါ်နေတဲ့ရင်နှစ်မွာထိစပ်နေတဲ့အကွဲကြောင်းလေး…….. ခါးသိမ်သိမ်အိအိလေးတွေအောက်က နူးညံ့ခုန်းမို့နေတဲ့ဆီးခုန်ချောချောလေး……………..။ သော်ဇင်တွေးချင်ရာတွေဆက်တွေးနေပြန်တယ်………………….။ “ဟူး………………………………..” ဒုတိယအကြိမ်သက်ပျင်းရှည်တစ်ခုကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ “ငါဘာတွေတွေးနေမိတာလဲ ” မွေ့ယာထက်ကနေလူလဲထပြီးတော့သီးချင်းတစ်ပုဒ်ကိုအော်ဆိုရင်းစိတ်ပျောင်းဖို့ကြိုးစားလိုက်မိတယ်။ ကိုကိုက သော်ဇင်ထက်…