Category: apyar

ခင်ယုလွင် ရွာလမ်းတစ်လျောက် လက်ချင်းချိတ်ပြီး လျှောက်လာတဲ့ သူတို့အတွဲကို တွေ့တဲ့လူတိုင်းက အထူးအဆန်းသဖွယ် ငေးကြည့်နေတာ ကြောင့် ရဲလေး ရှက်သလိုလိုတောင် ဖြစ်လာသည် ။ ဒီရွာသားဖြစ်တဲ့ သူ့ကြောင့်တော့မဟုတ် သူ မ လို့ခေါ်တဲ့ ခင်ယုလွင် ကြောင့်ဆို တာလဲ ရဲလေးသိသည်။ ရွာကလူတွေ မြို့သူ မြို့သားဆိုရင် ဇွတ်ကြီးအထင်ကြီး အားကျတတ်တာကို သူမကြိုက်ချင်။   တောသူတောင်သား ဘဝသမားတွေပီပီ ညိုညိုညစ်ညစ် အသားအရောင်တွေကြားမှာ ဖြူဖွေးစိုလဲ့နေတဲ့အသားရည်ကြောင့် ခင်ယု လွင်က ပိုလို့ထင်ပေါ်နေသည်။ ရင်သား အခြေကနေစပီး ခါးအထိ မသိမ်လွန်း မတုတ်လွန်းပဲ ပြေဆင်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးရှပ်ရှပ်လေး ရယ် ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ပြည့်တင်းကော့ကားနေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေ ကို ရေချိန်ကိုက်လာဟန်တူတဲ့ ငယ်ငယ်က ဆော့ဖော် ဆော့ဖက်ကောင်တွေ ကြည့်ပီး ပစ်မှားသွားတာကိုလဲ ရဲလေး…

ကော့ပေးနေသည် ပြုံး၍ကြည့်နေသော မူမူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူ၏လက်နှစ်ဖက်က ဆုတ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဖက် သို့ဆွဲယူလိုက်ရာက မူမူ၏ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေး နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းလိုက်သည်။ သူ၏အနမ်းကို ကြေနပ်စွာဖြင့် ခံယူ နေသော မူမူက သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့၍ပေးထားရုံသာမက ကြည်နူးစွာဖြင့်ပင် သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို မှေး၍ ချထား ပေးသေးသည်။ မူမူ၏ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီးလိုက်ကာမှ ကျော်စွာ၏ ကိုယ်တွင်းမှသွေးသား များက လွုပ်လွုပ်ရွရွဖြစ်လာကြသည်။ ကျော် စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေး ကိုကျောမှ သိုင်း၍ဖက်လိုက်မိသည်။ ပြီးသည်နှင့် မူမူ၏မျက်နှာလေးကို တပ်မက်စွာ  ကြည့်နေရင်းကပင် သူ၏မျက်နှာက ငုံ့၍ ဆင်းသွားပြီးလျှင် ထူထူလေးလုံးနေသော မူမူ၏ နွုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိကပ်ကာစုပ်နမ်း လိုက်တော့သည်။ ရုတ်တရက်ခြောက် ခြားသွားရသော မူမူသည် ထိတ်လန့်တကြားပင် ကျော်စွာ၏…

နီလေး “နီလေး”  “မောင်”   “လွမ်းလိုက်တာ နီလေးရာ မတွေ့ရတာ ဘယ်လောက်ကြာပလဲ”   “အပိုတွေ လွမ်းလဲမလွမ်းဘဲနဲ့”   “မလွမ်းဘဲ  ဒီလိုလုပ်မလား”  “အ အ အ အ သိပ်မကြမ်းနဲ့မောင်ရာ ခုမှ စတာ၊ နီလေး မခံတာကြာပြီ၊ မမှတ်မိဘူးလား ဟိုတခေါက်ကတွေ့တာနဲ့  မောင်ကြမ်းလိုက်တာ သားအိမ်ထိပြီး အောင့်သွားလို့ နောက်ပိုင်း နီလေး ကောင်းကောင်းမခံနိုင်တာလေ”   “အင်း အင်း ဟုတ် သားဘဲ၊ မောင်က ၂ ရက်လောက် နေအုံးမှာဆိုတော့ နီလေး ခံနိုင်ဘို့ အရေးကြီးတယ်”  “အင်းပေါ့၊ တခေါက် တခေါက် လာဘို့က  မလွယ်ဘူး၊ လေယာဉ်လက်မှတ်ကဘဲ ၅၀၀ ကျော်၊ သဘက်ခါ နီ့လေယာဉ်ထွက်ခါနီးမှပြန်နော် မောင်၊ နီ့ကို လေယာဉ်ကွင်း ပို့ပြီးမှ ပြန်လေ” “တန်အောင်…

အအိုကြိုက်တဲ့ကျနော် တခြားယောကျာၤးတွေတော့မသိ ကျနော်ကတော့ မိန်းမလိုးရမယ်ဆိုရင်   အပျိုထက် အိမ်ထောင်သည်မိန်းမ သို့မဟုတ် တစ်ခုလပ် မိန်းမတွေကိုလိုးရတာပိုကြိုက်တယ်ဗျာ။   အပျိုရဲ့အဖုတ်ကကျဉ်းတော့   လိုးတဲ့အခါကျဉ်းကျပ်တဲ့အတွက် အရသာပိုကောင်းတာ တော့မှန်တယ်  သို့သော်..အိမ်ထောင်သည်မိန်းမတွေကိုလိုးသလို စိတ်ထင်တိုင်းဆောင့်ဆောင့်လိုးလို့မရဘူးလေ အဲ့လိုစိတ်ထင် တိုင်းဆောင့်ဆောင့်မလိုးရပဲ ညင်ညင်သာသာလေးပဲလိုးပေးရတာ  ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာအားမရတဲ့အတွက် အပျိုထက်အအိုကိုပိုလိုး ချင်တယ်ပြောတာပါ။  အခုကျနော်ရေးတင်မည့်ဇာတ်လမ်းကတော့  စတိုးဆိုင်ပိုင်ရှင်   အိမ်ထောင်သည်မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့   လိုး ဖြစ်ပုံဇာတ်လမ်းဆိုကြပါစို့ဗျာ။  သူ့နာမည်ကို’မေ’လို့ခေါ်ရလွယ်ခေါ်ရအောင်ဗျာ ကျနော့်ထက်ကြီးတော့’မမမေ’လို့ဆိုကြပါစို့။    ‘မမမေ’ကကလေး၃ယောက်ရဲ့အမေပါ   ဒါပေမယ့်    သူ့အိုးကတောင့်သလို   နို့တွေကလဲတွဲမနေပဲ   အခုထိဆွဲဆောင်မှုကအပြည့်ရှိ တယ်လေ  ဘော်ဒီကအမိုက်စားမို့  ကျနော်အရမ်းလိုးချင်လို့လိုက်ခဲ့တာပါ။ ဒီနေရာမှာသယ်ရင်းတို့ကို   အကြံပြုလိုတာတစ်ခုရှိပါတယ်   သယ်ရင်းတို့အနေနဲ့   အိမ်ထောင်ရှိမိန်းမတွေကိုလိုက်မယ်   (အရှင်း ဆုံးပြောရရင် လိုးရဖို့ကြိုးစားမယ်)ဆိုရင် ပထမဆုံးသူတို့နဲ့ရင်းနှီးအောင်အရင်လုပ်ကြပါနော် အပျိုတွေကိုလိုက်သလို    ဘာမှမသိ သေးပဲနဲ့  လမ်းမှာစကားလိုက်ပြောလို့ကတော့ ပါးကွဲမလားအချုပ်ထဲရောက်မလား  တစ်ခုခုသာမျှော်ပေတော့ပဲ   ဟိုကအအိုလေ   သူ့ဘက်ကစိတ်ပါဦးတော့ …

လေးပွင့်တစ်ခိုင် ဇော်ဇော်မှဖျားနေသဖြင့် အေးအေးနို့ကိုစို့နေသောဇော်ဇော်ပါးစပ်မှပူနွေးနေလေသည်။ဖျားနေသော်လည်းဇော်ဇော်၏ နို့စို့ချက်က သန်သည်။ပြီတော့လည်းလူသာဖျားနေသည် လီးကဖြင့်တဆတ်ဆတ်တောင်ထနေသည်။အေးအေးက ဇော်ဇော်လီးကိုကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေး  ရင်း အင်း ဒါညိုညိုကိုလိုးပေးနေတဲ့လီးကြီးပါလား ဟုစဉ်းစားလိုက်မိ   သဖြင့် စိတ်ထဲတွင်တစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွား သည်။မနာလိုသဝန်တိုတာမျိုး  လည်းမဟုတ်။အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်ရင်ထဲတွင်လှိုက်ခနဲဖြစ်သွား   သလို စောက်ပတ်ထဲတွင် လည်းစစ်ခနဲဖြစ်သွားတော့ကြောင့်ဖြစ်လေ  သည်။စောက်ရည်ကတော့ဇော်ဇော်နို့များကိုငုံစို့လိုက်ကထဲကရွှဲနေလေ  ပြီ။ ဤတွင်လည်းအေးအေးတစ်ခုစဉ်းစားမိပြန်သည်။အခုနောက်ပိုင်းအောင်အောင်နှင့်လိင်ဆက်ဆံတာအကြိမ်ရေဝေးသွားသလို   အောင်အောင်၏အထိအတွေ့အနမ်းအရှုံ့များတွင်သာယာနေဆဲဖြစ်   သော်လည်း အရင်လိုစန်းစန်းတင့် မဖြစ်တော့။အခုတော့ဇော် ဇော်က  ကစုပ်အားသန်သန်ဖြင့်နို့ကြီးကိုဆွဲစုပ်နေတာနှင့်အေးအေးစောက်ပတထဲမှာ ရွထနေပေပြီ။စောက်ရည်များကလည်းမ တရားရွှဲနေပေပြီ။  အောင်အောင့်အကြောင်းစဉ်းစားလိုက်မိတာနှင့် အောင်အောင်ရောက်  ချိန်လည်းတန်နေပြီဖြစ်သဖြင့် ဖုန်းဆက် ကြည့်ရန်စိတ်ကူးလိုက်သည်။  တော်ကြာဝုန်းဝုန်းဒိုင်းဒိုင်းပေါက်ချလာလျင် ဇော်ဇော်နှင့်မိသွားမှာကိုစိုး   ရိမ်သည်။ထို့ကြောင့်ကု တင်ဘေးစားပွဲပေါ်မှဖုန်းကိုယူ၍အောင်အောင်  ကိုဖုန်းလှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ” ဟယ်လို အောင် အင်း အောင်ပြန်လာပြီလား “   အေးအေးဖုန်းပြောနေချိန်တွင်ဇော်ဇော်ကတော့အေးအေးနို့   ကြီး ၂ လုံးကိုတဖက်ပြီးတဖက်ပြောင်းစို့နေသည်။အေးအေးကသူမနို့ များကိုစုပ်အားသန်သန်ဖြင့်စုပ်ပေးနေသောဇော်ဇော် ၏ဦးခေါင်းကို  ဘယ်လက်ဖြင့်ပွေ့ပိုက်ထားပြီးညာလက်ဖြင့် ဖုန်းကိုင်ရင်ပြော နေသည်။ …

ကျွန်တော်နှင့်အိမ်နီးနားခြင်း သာယာအေးချမ်းလှတဲ့မြို့ငယ်လေးတစ်ခုမှာနှစ်ပေါင်း  ၃၀လောက်ကြာအောင်နေထိုင်ခဲ့ကြပြီးနောက်မှာတော့ကျွန်တော့်   အမျိုးသမီးရဲ့အလုပ်ကတစ်ခြားနယ်တစ်ခုမှာပြောင်းပြီးတာဝန်   ထမ်းဆောင်ဖို့အကြောင်းဖန်လာခဲ့တယ်။ နှစ်ပေါင်း၃၀လောက်    တိုင်အောင်နေခဲ့တဲ့ဒီမြို့လေးမှာအိမ်နီးနားခြင်းများနဲ့ဆွေမျိုးတွေ   လိုဖြစ်နေပေမဲ့လည်း အလုပ်တာဝန်အရတစ်ခြားမြို့လေးတစ်   မြို့ကိုပြောင်းရွှေ့ခဲ့ရပါတော့တယ်။ကျွန်တော်တို့မြို့အသစ်လေး  မှာပြောင်းရွှေ့နေထိုင်တော့စပြီး သိကျွမ်းခင်မင်ရတဲ့ဘေးခြံက   အိမ်နီးနားခြင်းအသစ်ရဲ့နာမည်က အေးမြတ်မူ တဲ့ နီလာနဲ့   မေမြတ်နိုးတို့ရဲ့အမေပေါ့။အိမ်အသစ်ပြောင်းတော့အိမ်တက်ပွဲ   လေး လုပ်ဖြစ်တယ်။ အိမ်တတ်ပွဲမှာလာရောက်ကူညီလုပ်ကိုင်ပေး  တဲ့အေးမြတ်မူရဲ့ပြောစကားကြောင့်သူမရဲ့အတိတ်အကြောင်း   တွေ ကိုသိလိုက်ရတယ်။သူမရဲ့ယောကျၤားနဲ့ ဘယ်လိုကြောင့်ကွာ ရှင်းပြတ်ဆဲခဲ့ကြတယ် ဘာညာ အစရှိသည်ဖြင့်ပေါ့။ကျွန်တော့်    အမျိုးသမီးနဲ့အတိုင်အဖောက်ညီညီစကားပြောနေကြတာကို   ကျွန်တော်ကြားရတာပါ။အေးမြတ်မူက သမီးနှစ်ယောက်အမေ   ဆို ပေမဲ့အလှအပတွေကျန်ရှိနေဆဲပါ။တောင့်တောင့်တင်းတင်း  နဲ့သူ့နေရာနဲ့သူရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့အလှတရားတွေရှိနေဆဲပါ။အနီး   စပ် ဆုံးဥပမာပေးရမယ်ဆိုရင် မင်းသမီးမေပန်းချီလိုကိုယ်လုံးမျိုး   ပေါ့။သူမရဲ့အသက်ကတော့၃၇နှစ်လောက်ရှိပြီ။အေးမြတ်မူက  တွေ့ တိုင်းကျွန်တော့်ကိုပြုံးပြလေ့ရှိတယ်။ကျွန်တော့်ရဲ့နှလုံးသား  ကိုသူမရဲ့အပြုံးတွေအောက်မှာအရည်ပျော်သွားအောင်လုပ်နေ   သလို  ပါပဲ။ တစ်နေ့မှာတော့ကျွန်တော့်အမျိုးသမီးကအလုပ်ကိစ္စနဲ့ခရီးတစ်  ခုထွက်ရတယ်။အေးမြတ်မူကသူအိမ်မှာရေစက်မော်တာခလုပ်   ပျက်သွားတာအသစ်လဲပေးဖို့အကူအညီတောင်းလာတာနဲ့ကျွန်  တော်လဲမဆိုင်းမတွပဲ သွားကာကူညီပေးလိုက်တယ်။ ရေစက်   ခ လုပ်လဲလို့ပြီးတော့ အိမ်နောက်ဖေးမီဖိုးချောင်မှာ အေးမြတ်မူ တစ်ယောက်သူ့သမီးတွေနဲ့အလုပ်ရှုပ်နေတာတွေ့တော့ကျွန်တော် …

စောက်ရည်ယိုယို စိမ်းစိမ်းစို တနေ့ကျော်စွာတယောက် ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးက ကျော်စွာမိဘတွေကို စာပို့ပြီးရုံးခန်း ခေါ်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျော်စွာ ကျောင်းပြေးတဲ့အတွက်ပါ။ ကျော်စွာ ကျောင်းဘယ်လောက်ပြေးသလဲဆိုရင် တစ်လမှ သုံးရက်ထဲ ကျောင်းတက်ပါတယ်။  ဆရာကြီးသတိပေးလို့ ကျောင်းပြန်တက်တဲ့အချိန်မှာ ကျော်စွာအတွက် အရမ်းပျော်စရာကောင်းတဲ့နေ့လေးဖြစ်လာပါတယ်။  ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစိုတယောက် ကျော်စွာတို့အခန်းထဲကို ရောက်လာတော့ သူတခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ ကျောင်းသားလေး ကျော်စွာကို  တွေ့လိုက်ပါတယ။် ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစို ကျော်စွာဆီ လျှောက်လာပါတယ်။ ကျော်စွာဆီ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လာတဲ့ ဆရာမလေး စိမ်းစိမ်းစိုဟာ အရမ်းလှပါတယ်။ အသားအရေက ဝင်းဝါပီး အရမ်းကိုကြည့်ကောင်းပါတယ်။ အဖြူရောင် ရင်ဖုံး အ ကျႌလေးနဲ့ ကျောင်းစိမ်း ထမီလေးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဝတ်ဆင်ထားပါတယ်။ ဆံပင်ကိုထုံးထားပီး သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေး  နဲ့အရမ်းလှနေပါတယ်။ ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစို ကျော်စွာကိုမေးတယ်။ ” မင်းကကျောင်းသားသစ်လား” …

သာယာနေပါပြီရှင် ၁ရက် မောင်အလုပ်က ပြန်လာတော့ ဂျပ်ဗူးလေး တဗူး ပါလာတာ။ နွေးလည်း ဖုန်းနဲ့ ဆိုင်တဲ့ ပစ္စည်းမှတ်ပြီး မေးမကြည့်ဘူး။ ည ပိုင်း ထမင်းအတူစားပြီး တီဗွီကြည့်ပြီး အိပ်ယာ ဝင်တော့ မောင်က ကိုမိုးနဲ့ သူ့ရှေ့ လိုးပြဖို့ စပြောပါလေရော။ နွေး လန့်သွားမိတယ်။  နွေးကို သေချာ သူစိမ်းယောက်ျားနဲ့ လိုးခိုင်းပြီး ဓတ်ပုံရိုက် တရားစွဲ့ လင်မယား ကွဲချင်တာမျိုးလား။ အတွေးတွေ ရှုပ်ပြီး ဝမ်းနည်း သလိုလို တဖက်ကလည်း သာယာသလိုလိုနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ။” ဟင် … နွေး … အဲ့လောက်ထိ … မလုပ်ရဲဘူး … မောင်ရယ် ” ကု တင်ပေါ် ခြေကားထိုင်နေတဲ့ မောင့်ပေါင်ကြားထဲ ကျောပေးထိုင်ပြီး…

ထဘီနီနီ အရည်ရွှန်းနေပြီ ကို့သဲလေးက ယူနီဖောင်းလေးနဲ့ လွလိုက္တာကြာ ခါးတိုအကျႌအဖြူ နီရဲရဲထဘီလေးနဲ့ ယဉ်ယဉ်လေးလှနေတဲ့ ချစ်သူလေးကို ကျ နော် ကြည့်ငေးနေမိတယ်။  ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ရင်း ခါးကိုဆွဲဖက်လိုက်တော့ သက်စုခိုင် အသာရုန်းတယ်။   ထဘီလဲ လိုက်ဦးမယ်ကိုရယ်  မလဲနဲ့ကွာ။ ဒီယူနီဖောင်းလေးနဲ့မှ ပိုလိုးကောင်းမှာ   သက္စုက ကျနော့်ကိုမျက်စောင်းထိုးတယ်။    ကို့ခ်စ်သူ  သူနာပြုဆရာမလေးကို ယူနီဖောင်းဝတ်လေးနဲ့ ပိုလုပ်ချင်လို့  ဟွန်း အဝတ်တွေ ပေကုန်မှာပေါ့   ပြန်လျှော်ရင် စင်ပါတယ် သက်ရဲ့  ပြောရင်း ထဘီနီလေးပေါ်က ပေါင်သားအိအိကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ သက္စုက ခေါင်းပေါ်ဆောင်းထားတဲ့ ကဒ်အဖြူလေးကို ချွတ်ပြီး ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးတိုးဝင်တယ်။ ထူပြည့်ပြည့် နီနုနု  နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ပြွတ်ခနဲ ကျနော် ငုံနမ်းစုပ်ယူလိုက်ရင်း ခါးလေးကို တင်းတင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။  နှုတ်ခမ်းချင်း…

မာနရှင် ဥမ္မာခင် ”သူငယ်ချင်း ငါတော်တော်အခက်အခဲ ဖြစ်နေလို့ပါကွာ။ ကူညီပေးပါလား” ”ခက်တယ်ကွာ။မင်းကလဲ ဇွတ်ကြီးပဲ။ အေး ရရင် ငါ ပြောမယ်။ မင်းကိုဆက်သွယ်လို့ရမယ့်ဖုန်းပေးခဲ့”   ”အေးအေး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ”   ငြိမ်းချမ်း တယောက် မငြိမ်းချမ်းနိုင် သေးပါ။ သူထောင်က လွတ်လာတာမကြာသေး။ သူထောင်ကျရတာလဲ ခုသူမျက်နှာအောက်ကျပြီး အကူအညီတောင်းနေရတဲ့ ဝေ ယံဟိန်းရဲ့ အပြစ်လဲမကင်းပေ။ သူတို့တွေက တောင်ကြီးနည်းပညာတက္ကသိုလ်က ပထမနှစ်ကတည်းက တဆောင်တည်း နေခဲ့ခင်ခဲ့ ကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေ။ မေဂျာတွေ မတူကြပေမယ့် ဆိုးဖော်ဆိုးဖက် ငတ်ဖော်ငတ်ဖက်တွေမို့ ညီအကိုတွေထက် ချစ်ကြသည်။ သူက မိဘမရှိ။ ဦးလေးဖြစ်  သူက ကြည့်ရှူ့စောင့်ရှောက်ထားတာ။ ညီအကိုသားချင်းမရှိတော့ သူငယ်ချင်းတွေကို အရမ်းမင်သည်။ ဒါကြောင့် သူငယ်ချင်းတွေ  နဲ့ ပတ်သတ်လာရင် အစစအရာရာ အနစ်နာခံသည်မို့ သူငယ်ချင်းအပေါင်းအသင်းတွေပေါသည်။ နောက်ဆုံးနှစ်စာမေးပွဲဖြေပြီးည…