တစ်ချို့တစ်ဝက် ညနေကတည်းက ညစာအတွက်ထမင်းကို တဝတပြဲစားထားပြီးပြီ။ ဒီနေ့ သိန်းဆောင် ကြက်ခြံမှာစောင့်အိပ်မှဖြစ်မယ်။ သူ့ရွာက ကောင်တွေအကြောင်းကို သိန်းဆောင် ကောင်းကောင်းသိတယ်။ တန်ဆောင်တိုင်ည အတွက် ရွာကကာလသားကောင်လေးတွေရဲ့ ပစ်မှတ်က သူ့ရဲ့ကြက်ခြံ ဖြစ်နေမယ်ဆိုတာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ။ နောက်နေ့မှ ကြက်ခးိုတဲ့လူတွေကို သိလို့အရေးယူပေးပါ သွားပြောလို့မရဘူး။ တန်ဆောင်တိုင်ညမှာ ရွှေငွေ အဖိုးတန်ပစ္စည်းမဟုတ်ပဲ အသေးအမွှားခိုးတာလောက်နဲ့တော့ ထုံးတမ်းအစဉ်အလာပဲဆိုပြီး အရေးယူလေ့မရှိဘူး။ ရွာထဲမှာလည်း ဧည့်လာရင်ကျွေးမွေးဖို့ ဟင်းမရှိတဲ့အခါ ချက်စားဖို့တစ်နိူင်တစ်ပိုင် ကြက်မွေးကြပါတယ်။ ရွာထဲမှာ တန်ဆောင်တိုင်ညပြီးရင် ကြက်မပျောက်တဲ့အိမ်ဆိုတာ မရှိသလောက်ပဲ။ ကို့ယ်အိမ်ကကြက်သူခိုး သူ့အိမ်ကကြက်ကိုယ်ခိုးနဲ့ ပတ်ချာလည်နေတယ်။ သိန်းဆောင်တို့ရွာမှာ တန်ဆောင်တိုင်ညဆိုတာ ကြက်ခိုးကိုခိုးရမယ်လို့ အစဉ်အလာဖြစ်နေတော့တာပဲ။ သိန်းဆောင် ရဲ့ကြက်ခြံမှာ ကြက်ဖရော ကြက်မရော စုစုပေါင်းဆို ၅၆၈ကောင်ရှိတယ်။ ကြက်ဥ တွေကို မြို့ပေါ်ကဈေးမှာ တစ်ပတ်တစ်ခါ ဖောက်သည်ဈေးနဲ့သွားသွင်းလေ့ရှိတယ်။…
ကောင်းလွန်းသော
ကောင်းလွန်းသော ကျွန်တော့်ထက် အသက်(၇)နှစ်လောက်ကြီးသော မမသန့်နှင့် ပတ်သတ်မိပုံကိုပြန်တွေးမိနေပါသည်…..,ကျွန်တော်၏ အလုပ်မှာ မမသန့် တို့ဖွင့်ထားသော အိမ်ဆိုင်လေးကို နေ့စဉ် မုန့်ပို့ပေးရပါသည်. မိဘတွေခြင်းလည်း ရင်းနှီးကြသော ဒီနှစ်အိမ်တွင် ကျွန်တော့်အတွက် မမသန့်တို့ မိသားစုနဲ့ စားအိမ်သောက်အိမ်ပဲပေါ့. အေးချမ်းတည်ငြိမ်သော အပြုံးပိုင်ရှင်နှင့် စကားပြောဖြစ်ရင် ပိုပျော်သလိုပါပဲ.စိတ်မကောင်းစရာတခုကတော့ မမသန့် ဟာ ဆေးသမားယောကျာ်းနဲ့အပြီးကွဲကွာထားတည့် တစ်ခုလပ်မိန်းမပျိုပေါ့. ကျွန်တော်အသက်(၂၈) မမက (၃၅). မမ အိမ်ထောင်ပျက်သွားတာ (၃)ကျော်အချိန် တနေ့မှာပေါ့လေ. ပို့နေကြ မုန့်တွေနဲ့ မမသန့်တို့အိမ်ထဲကိုရောက်သွားတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ လူတစ်ယောက်မှ မတွေ့ရသော အခက်ကျုံနေရသည်. အပေါ့သွားချင်စိတ်ဖြစ်လာသော ကျွန်တော် နောက်ဖေးသို့သွားခိုက် မထင်မှတ်ပဲ ညည်းသံသဲ့သဲ့ကို ကြားမိလိုက်သည်. မိန်းမတစ်ယောက်၏ အသံ(သို့) မမသန့် ၏အသံ. ရပ်တန့်သွားသော ခြေထောက်သည် အလိုလို အခန်းဘေးသို့ ကပ်မိသွားသည်.ဟနေသော…
အားရပါးရ
အားရပါးရ ငါ သိပ် အထီးကျန်တယ် သူငယ်ချင်း…. ဒါကြောင့်နင့်ကို ငါ ကိုယ်ချင်းစာတယ်” လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက်တော့ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို အကြောင်သား ကြည့်နေတယ်။“နင်က အထီးကျန်ရအောင် ရည်းစားကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့လေ။ ငါက အသည်းကွဲနေတာဟဲ့” “ငါ့ရည်းစားက နိုင်ငံခြားမှာလေ။ ကြာပြီဟ။ ငါက ရည်းစားရှိတယ်လို့ နာမည်ပဲရှိတာ။ ငါပြောတာ နင်သဘောပေါက်ပါတယ် နွယ်နီရာ” ကျွန်တော်နဲ့ နွယ်နီက ငယ်ငယ်ကတည်းက မောင်နှမလို နေခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ပါ။ ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ကတည်းက ရည်းစားရှုပ်တယ်ဆိုပေမဲ့ နွယ်နီ့ကိုတော့ မောင်နှမလိုသာ ဆက်ဆံတယ်။ ယောင်္ကျားလေး သူငယ်ချင်းတွေလိုပဲ ချစ်တယ်။ ဟိုကောင်တွေနဲ့ ဘောလုံးသွားမကန်ဖြစ်တဲ့ နေ့ဆို နွယ်နီ့အိမ်သွား၊ သူကျွေးတဲ့မုန့်စား၊ ခွေကြည့်နေကျ။ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို ကြိုက်နေတယ်လို့ ဘော်ဒါတွေက နောက်ကျရင်တောင်…
ငယ်ချစ်တွေ
ငယ်ချစ်တွေ တက္ကစီ တစ်စီး လမ်းဘေး သစ်ပင်ရိပ်အောက်တွင် ရပ်ထားသည် ။ ကားပေါ်တွင်တော့ တက္ကစီ ဒရိုင်ဘာနှင့် နောက်ခန်းတွင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားသော အမျိုးသား တစ်ဦး ။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ခုနှစ်နာရီခွဲသာသာရှိသေးသည် ။ ကားဘက်မှန်ထဲ ကို ခနခန လှမ်းလှမ်းကြည့်နေမိသည် ။ မကြာပါ …. အဖြူအစိမ်းဝတ်စုံလေးနဲ့ ခြင်းတောင်းလေးဆွဲလာသော ဆရာမ တစ်ယောက် ဖြတ်လျောက်လာသည် ။ ဆရာမ က ကားတံခါးနားအရောက် ခြေအစုံ ရပ်တန့်သွားကာ ဘေးဘီသို့ တစ်ချက် ဝေ့ဝိုက်ကြည့်ပီး ကားတံခါးလေး ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည် ။ “မောင် ….စောင့်နေတာ ကြာပီလား “ “မကြာသေးပါဘူး အခုလေးတင်ပဲ ရောက်တာ ကျောင်းကို ခွင့်တိုင်လာခဲ့တယ်မလား “…
လိုအပ်တိုင်း
လိုအပ်တိုင်း မောင်တုတ်အသက်(၂၀)ကျော်အရွယ်တုန်းကပေါ့။ကျောင်းကကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ရည်းစားဖြစ်တယ်။ဒါလဲသိပ်အဆန်းကြီးတော့မဟုတ်လှပါဘူး။လူငယ်သဘာဝချစ်ကြ၊ကြိုက်ကြ၊ဟော်တယ်ခေါ်ဆွဲလိုက်ကြဆိုတော့မထူးတော့မထူးဆန်းပါဘူး။အဲ့ဒီကောင်မလေးနဲ့ကြိုက်ပြီး(၃)လလောက်နေတော့သူမအိမ်ကိုမောင်တုတ်ဝင်ခွင့် ထွက်ခွင့်လက်မှတ်ရသွားတယ်ပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဒီကောင်မလေးနာမည်ထက်ထက်လို့ပဲမှတ်လိုက်ပါတော့။ထက်ထက်တို့အိမ်ကိုဝင်ထွက်ခွင့်ရပြီဆိုတာနဲ့မောင်တုတ်တစ်ယောက်ချောင်းပေါက်မတက်သွားတော့တာပေါ့။မနက်ပိုင်းဆို ကျောင်းသွားဖို့ဝင်ခေါ်တယ်။ညနေဆိုပြန်ပို့တယ်။ကျောင်းပိတ်ရက်တွေဆိုကျူရှင်အကြောင်းပြပြီးဟော်တယ်ဒိုး တယ်ပေါ့။မောင်တုတ်မိဘတွေကလဲ သူတို့သားလေးသွားလာရေးအဆင်ပြေအောင်ဆိုပြီးတော့ကားအစုတ်တစ် စီးဝယ်ပေးထားတော့ မြင်းကိုအတောင်ပံတပ်ထားသလိုစိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မြန်မြန်ဆန်ဆန်သွားဖြစ်တယ်ပေါ့။ ဇာတ်လမ်းကိုပြန်ဆက်ပေးပါ့မယ်။ထက်ထက်အိမ်ကိုဝင်ထွက်ခွင့်ရတာနဲ့မနက်တိုင်းကျောင်းသွားဖို့ကြိုပေးရတာ ပေါ့။အဲ့ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ ထက်ထက်တစ်ယောက်အိပ်ယာထနောက်ကျနေတဲ့နေ့ဆိုရင်မောင်တုတ်တစ်ယောက် အိမ်ထဲမှာထိုင်စောင့်ပေရော့ပဲ။ယောက္ခမကြီးကတော့စကားကိုတစ်ခွန်းစနှစ်ခွန်းစလာပြော၊ပြီးတော့ကော်ဖီဖျော် ပေး၊ပြီးသူမလဲရေမိုးချိုးဖို့ပြင်ရတာပဲဗျ။ဘာလို့လဲဆိုတော့ မောင်တုတ်ယောက္ခမကြီးဟာ နာမည်ကြီးမြို့လယ်က ဟော်တယ်တစ်ခုမှာရာထူးအကြီးကြီးမန်နေဂျာမကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်နေလို့ပေါ့ဗျာ။ထက်ထက်တို့ကအဖေဆုံးသွားပြီဆိုတော့ အမေတစ်ခု သမီးတစ်ခုပေါ့။ (အင်းလေ..တစ်ခုစီပဲပါမှာပေါ့။အပိုတော့ဘယ်ပါမလဲဗျ…နော့)။ ပြန်ဆက်မယ်ဗျာ….း) ထက်ထက်တစ်ခါတစ်လေ အရမ်းကြာနေတဲ့နေ့မျိုးဆိုရင်တော့သူ့အမေကပဲအရင်အလုပ် ကိုထွက်သွားတာဗျ။ကျနော်နဲ့ထက်ထက်နဲ့နှစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တာပေါ့။ ဒီလိုနေ့မျိုးဆိုရင်တော့ မောင်တုတ်တစ် ယောက်ကျောင်းမှန်မှန်တက်စာမခက် ခက်ချင်လဲခက်ဒို့မတက်ဆိုပြီးတော့ကျောင်းမတက်တော့ဘူးပေါ့ဗျာ။ယောက္ခမအ လုပ်ကိုထွက်သွားပြီဆိုတာနဲ့ အိမ်တံခါးတွေပိတ်လိုက်နော်..သားဆိုတဲ့အသံကြားတာနဲ့ စစ်တပ်ကစစ်သားတွေ အော်သလိုမျိုး ဟုတ် ….ဆိုတဲ့ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနဲ့အော်ပြီးတော့ တံခါးပိတ်ပြီးထက်ထက်ဆီကိုပြေးတော့တာပေါ့။ တစ်ရက်တော့ဒီလိုမျိုးနေ့တစ်နေ့မှာလူမိသွားခဲ့တယ်။ယောက္ခမကြီးကဟမ်းဖုန်းကျန်ခဲ့လို့လာယူတာနဲ့ကြုံရော။ သူ့ဆီမှာလဲသော့တစ်စုံရှိတယ်လေ။တိုက်ဆိုင်ချင်တော့ မောင်တုတ်ကလဲကားကိုအဝေးကြီးမှာရပ်ခဲ့ရတဲ့နေ့ပေါ့။ တစ်ယောက်ယောက်များသိသွားခဲ့ရင်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ဖိနပ်လေးကိုလဲခါးကြားထိုးပြီးချစ်သူအခန်းထဲမှာသိမ်းထား ရတာကတော့ ထက်ထက်ရဲ့စည်းကမ်းတစ်ခုကိုလိုက်နာတယ်ပဲဆိုရမှာပေါ့။ယောက္ခမကြီးက ကျွန်တော်တို့သွား ပြီဆိုပြီးသူ့သော့နဲ့သူဖွင်ပြီးဝင်တဲ့အချိန်ပေါ့။ ဒီနေရာမှာထက်ထက်တို့ အိမ်ရဲ့လိုကေးရှင်းနဲ့ဖွ့ဲစည်းပုံကိုပြောပါရစေ ထက်ထက်တို့က တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးဗျ။အိပ်ခန်း(၃)ခန်းရှိတယ်။ ၂ခန်းကကပ်လျှက်ပေါ့။ပြီးတော့တစ်ခန်းက မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ။ယောက္ခမကြီးတို့လင်မယား(သူ့ယောကျၤားရှိစဉ်အခါက)နေတဲ့အခန်းမှာထက်ထက်အမေ နေတယ်။ဘေးကပ်ရက်အခန်းမှာကထက်ထက်အခန်း၊မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းကတော့ပိတ်ထားတယ်ပေါ့။ပြီးမှ နောက်ဖေးမှာမီးဖိုနဲ့ရေချိုးခန်းအိမ်သာတွဲလျှက်။ အဲ..ဘယ်ရောက်သွားပြန်လဲမသိဘူး..ပြန်ဆက်မယ်။ယောက္ခမ ကြီးကဖုန်းကျန်ခဲ့လို့ပြန်ဝင်လာတဲ့အချိန် ကျွန်တော်တို့ကလဲဖြစ်ချင်တော့ရေချိုးခန်းထဲကရေချိုးပြီးပြန်လာတဲ့ ထက်ထက်ကိုထမိန်ရေလျားနဲ့မြင်တော့…
ရင်ထဲမှာ
ရင်ထဲမှာ ကျတော် ၈ တန်းကျောင်းသားဘဝက.. တောရွာလေးမှာ ကျောင်းတက်ရပါသည်။ ကျတော့ရွာနဲ့ ကျောင်းက.. ၁.နာရီလောက်.. လမ်းလျောက်ရသည်။ တောသားတစ်ယောက် ဖြစ်ပေမယ့်.. အသားကဖြူသည်။ အရွယ်ရောက်တဲ့ လူပျိုတယောက် မဟုတ်ပေမယ့်.. ရင်ခုန်တက်သော .. အကြောင်းအရာများ.. ပေါ်လာပါသည်။ သူ့နာမည်က..ထွေးထွေး။ ထွေးထွေးက. အရပ်၅ပေ ၃လက်မ၊ အသားဖြူ၊ မပိန်မဝ.. ဆိုပေမယ့်.. ပိန်တဲ့ဘက်.. ပါတယ်..။ တင်ပါးတွေက.. လှပြီး.. ကြည့်လို့.. အရမ်းကောင်းတယ်။ ဆံပင်က.. ခါးအလယ်လောက်ရှိတယ်။ ကျတော့ထက် အသက်ကြီးသလို အတန်းလည်း.. ကြီးပါတယ်..။ ထွေးထွေးကို.. စာ..စပေးတုန်းက..အခက်အခဲ.. တော်တော်ရှိတယ်ဗျ..။ သူဆီက.. စာအုပ်ကို.. ငှါးခိုင်းတာဆိုပြီး.. လိမ်တောင်းတာ.. သူကလည်း ပေးလိုက်တယ်။ နောက်နေ့ကျ.. သူစာအုပ်ထဲ.. ရည်းစားစာ ထည့်ပေးလိုက်တာ။ ပေးတုန်းကတော့.. ဟုတ်နေတာပဲ။ နောက်ရက်များကြတော့…..
ဒုတိယဝေဒနာလေး
ဒုတိယဝေဒနာလေး ” မောင်ဇော် ရေ … ကလေး ကျောင်းပို့ရင်းနဲ့ မမမြင့်ဖို့ … အပ်ချည်အနက်လေး ဝင်ဝယ်ခဲ့ဦး ” ” ဟုတ်ကဲ့ … မမမြင့် ” ဖြေပြီးတာနဲ့ နောက်ဖေးရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ကျမလည်း ဧည့်ခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်။ိုင်းစရာရှိရင် မောင်ဇော့်ပဲ အားကိုးနေရတာ။ မောင်ဇော့် နာမည် အရင်းက ဇော်ဦးပါ ကျမက မောင်ဇော်ပဲ ခေါ်လိုက်တယ်။ မောင်ဇော်တို့ လင်မယား ကျမအိမ် အငှားလာနေတာ ၆လ ကျော်လောက်ဆိုတော့ ကျမနဲ့ ရင်းနှီးနေတာပေါ့။ မောင်ဇော်က အသက် ၂၈နှစ်တဲ့ သူ့မိန်းမ ခင်ဦးက သူ့ထက် ၂နှစ်ငယ်တယ် ပြောတယ်။ မောင်ဇော်က ဈေးထဲ ကုန်မာဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်ပြီး အသားညိုညို အရပ်မနိမ့်မမြင့်နဲ့ ရုပ်ရည်က ကြည့်ကောင်းပါတယ်။…
မနားတမ်း
မနားတမ်း ဒီနေ့မှ ကားကလဲ ကျပ်လိုက်တာထုံးစံအတိုင်း ညနေရုံးဆင်း ချိန်ဆိုတော့ပိုဆိုးနောက်လူတွေအဆင်ပြေအောင် အနောက်ထဲတိုးမှပဲဆိုပြီး အနောက်ထိရောက်အောင်တိုးတယ် ဒါမဲ့အလယ်ကောင်မှာပဲညပ်နေတယ်အဲ့အချိန်မှာပဲ အနောက်ကနေ ဦးလေးကြီးတယောက်လာရပ်တယ် မသိသလိုပဲနေလိုက်မလို့ပဲဒါပေမဲ့ သူက လူကြပ်တာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီးအနောက်ကနေ သူ့လီးကြီးနဲ့ လာထောက်ထားတယ် ချိုလဲ ဘယ်လိုမှရှောင်မရတာနဲ့ ငြိမ်နေလိုက်ရတယ်အဲ့တော့မှပိုဆိုးတယ် အနောက်ကနေထောက်ရင်းလက်ကထမီစကပ်အကွဲထဲဝင်လာ ပြီး အဖုတ်ကိုနှိုက်တယ်နောက်လက်တဖက်ကလဲ တင်ပါးတွေကို နယ်နေတယ်နောက်ပြီး နားနား ကိုကပ်ပြီး လေသံနဲ့ပြောတယ်”ကလေးမ နင့်ဖင်က တင်းနေတာပဲ” “စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲအကြီးကြီးပဲစောက်ရည်တွေလဲရွှဲနေတာပဲ”ကျွန်မလဲ “အဲ့လိုမပြောပါနဲ့” လို့ပြောလိုက်တယ် ပိုတောင်ဆိုးသွားတယ်”ဘာမပြောရမှာလဲ ခု နင့်ဖင်ကို ငါ့လီးနဲ့ထောက်ထားတာ””နင်ခံလို့ကောင်းတယ်မလား” “စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေတာရော ကြိုက်တယ်မလား” “ငါ့လီးနဲ့ နင့်စောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးချင်တာ”ကျွန်မလဲ “ဟင့်အင်း အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ်” ။ “နင့်စောက်ပတ်ကြီး ပြဲသွားအောင် ငါ့လီးကြီးနဲ့လိုးပေးမယ်” “နင် အလိုးခံရတာ ကြိုက်တယ်မလား””ဟင့်အင်း ကျွန်မ မသိဘူး””မသိရင်…
ဖန်တီးတဲ့ဂွင်
ဖန်တီးတဲ့ဂွင် ”’ကျွီ ဂျောက်” ရှယ်လီ တံခါးကိုအသာလေးပိတ်ပြီးသော့ခတ်လိုက် သည်။ဒါမှလည်းဘေးအိမ်ကအသံမကြားမှာလေ။ ရှယ်လီကဒီအိမ်မှာ အိမ်ငှားနေရတာဆိုတော့အစစ အရာရာ ဆင်ခြင်ရသည်။ ပြီးတော့ သူအခုလို ညပိုင်းအပြင်သွားတာသာ ဘေးအိမ်ကသိလိုကတော့ သူ့ဘဲကြီးကိုညောင့်မှာအ သေချာ။ပြသနာတော့မရှိ သူ့ဘဲကြီးကလည်းသူ့ကို တိတ်တိတ်ပုံး ထားတာဆိုတော့ လာရင်တောင် ညည လိုးခံနီးမှသာခဏလါ တာလေ။ပြီးရင်တန်းပြန်တာ။ တခါတလေဆို လါတောင်မလါ။ဒါကြောင့်လည်း ရှယ်လီ အပေါင်းအသင်းတွေ နဲ့ သွားတာလါာတာသူမသိတာ။ အခုလည်း သူ့အဖွဲ့တွေသူ့ကိုမျှော်နေလေါက်ပြီ။ အဖွဲ့ဆိုပေမယ့်လည်းအမျိားကြီးတော့မဟုတ်။သူနဲ့မှ ၄ ယောက်ရယ်။သူရယ် သူ့သယ်ချင်း ဖြူလေး နဲ့ဖြူလေး ဘဲရယ် ဘမင်းဆိုသူရယ်လေ။ဒါပေမယ့် ဘမင်းဆိုသူကတော့ သိတာသိပ်မကြာသေးဘူးလေ။ ဖြူလေးတို့ခေါ်လါလို့သာသိရ ခင်ရတာပါ။အခုညလည်း ဘမင်းက ဆိုင်တစ်ဆိုသ်မှာ ရှယ်ကျွေးမယ်ပြောထါး တာလေ။ဒါ့ကြောင့် ရှယ်လီ မ စပါယ်ရှယ်ပြင်ဆင်ပြီး ထွက်လါခဲ့တာပေါ့။ လမ်းထိပ်ရောက်တော့ သူမကို လာကြိုနေတဲ့ဖြူလေးတို့ကိုတွေ့ရတယ်။ ”’ဟေ့…
ပေးစပ်မဲ့ညီမ
ပေးစပ်မဲ့ညီမ ရီရီချို ရုံးခန်းထဲ ကို ဝင်လိုက်သည် နှင့် ရုံးသူ ရုံးသား များ အားလုံး အပြုံးနဲ့ ဆီးကြိုလိုက်ကျသည် ။ ရီရီချို လည်း အိတ်လေး ထဲမှ အဝါရောင် စာအိတ်လေးများ တစ်ခုဆီ ရုံးသူ ရုံးသားများ ကို လိုက်ဝေ လေသည် ။ ထို အဝါရောင်စာအိတ်လေး များသည် သူမ ၏ မင်္ဂလာဆောင် ဖိတ်စာများ ပင် ဖြစ်သည် ။ ရီရီချို မှာ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် အသားဖြူဖြူလေး ဖြစ်သည် ။ မျက်နှာသေးကာ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေး နှင့် ကလေးမျက်နှာလေး ဖြစ်သည် ။ ချစ်စရာကောင်း သဖြင့် တစ်ရုံးလုံး ကလည်း ချစ်ကျသည် ။ နောက်ဆုံး…