ခယ်မအဆိုးလေး ”အ့ ကိုမင်း လုပ်တော့ကွာ တုံမနေတက်တော့ဘူး” ”အိတုံ ခံချင်နေပြီလား” ”အင်း” ”မကြားရဘူး ပြန်ပြော” ”ခံချင်နေပြီကိုမင်းရယ် ဟင့် အဟင့်” ”အဲ့ဒါဆို ကို့ကို စုပ်ပေးပါဦး” အိတုံလဲ လှဲနေရာမှအသာထကာ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲအသာထည့်လိုက်ရင်း စုပ်ပေးနေသည်။နွေးထွေးတဲ့ အာငွေ့ စုပ်ချက်တွေကြောင့် သူ့လီးက သန်မာသထက်သန်မာလာသည်။သူလဲ အိတုံပါးစပ်ထဲမှ လီးကို အသာထုတ်ကာ အိတုံကို ပက်လက်လှဲလိုက်ကာပေါင်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ အဖုတ်ဝတွင် လီးကိုတေ့လိုက်ရာ ”ကိုမင်း ဖြေးဖြေးနော်။ကိုမင်း ဟာကြီးက အကြီးကြီး တုံ့ဟာလေး ကွဲသွားလိမ့်မယ်”စိုးရိမ်စွာသတိပေးလေသည်။ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်သည်။သူ့လီးက ဆေးမထိုး ဆေးမစားပဲ တော်တော်ကြီးသည်။သူလူပျိုပေါက်ဘဝနှင့် လူပျိုဘဝက သူငယ်ချင်းများနှင့် လီးကြီးအောင် လေစုပ်ခွက်နှင့်ဆွဲဖူးသည်။အလုပ်ဝင်တော့ နေရာစုံလျောက်သွားရသဖြင့် လူစုံနှင့်တွေ့ကာ ဆေးနည်းကောင်းများကိုတွေ့ပြီး။ သဘာဝဆေးကောင်းများနှင့်ကြီးလာရသည်လို့ပြောလို့ရမည်။သူနဲ့လုပ်ဖူးသည့်မိန်းကလေးတိုင်း သူ့ကို စွဲလန်းသွားတက်တာများသည်။ဒါကိုတော့ လူပျိုဘဝမှာဂုဏ်ယူမိပေမယ့်…
ပြင်းပြသောသူမ
ပြင်းပြသောသူမ ကျွန်မနာမည် လဲ့လဲ့ပါ။ ကျွန်မအမေက ဒေါ်အေးအေးအောင်တဲ့။ မိဘနှစ်ပါး သဘောထားမတိုက်ဆိုင်လို့ ကွာရှင်းပြီးနောက်ပိုင်း ကျွန်မတို့ ဆင်းဆင်းရဲရဲနေခဲ့ရပါတယ်။ တနေကုန် ထမင်းငတ်ခဲ့တာတွေ ကျောင်းသွားရင် မုန့်ဖိုးမပါတာတွေ ကျောင်းစိမ်းအကျီၤအနွမ်းလေးတွေပဲ ဝတ်ခဲ့ရတာတွေ အခုထိ မှတ်မိနေဆဲပါ။ ဒါပေမဲ့ ဒါတွေဟာ အမေနဲ့ ဦးစိုးမိုး မတွေ့ခင်အထိပါပဲ။ လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဦးစိုးမိုးက အရင် ကျွန်မတို့ မက်ခဲ့ဖူးတဲ့ အိပ်မက်တွေကို အမှန်တကယ်ဖြစ်လာအောင် လုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ အမေနဲ့ သူ ချစ်ကြိုက်ပြီး တစ်နှစ်အကြာလောက်မှာတော့ လက်ထပ်ခဲ့ပါတယ်။ အမေ့ထက် အသက် နှစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက်ကြီးတဲ့ ဦးစိုးမိုးဟာ အမေ့ အဖေအရွယ် ဒါမှမဟုတ် ကျွန်မအဖိုးအရွယ် ဖြစ်ဖို့ လုံလောက်နေပါပြီ။ အမေကတော့ လှပနုပျိုနေဆဲဖြစ်ပြီး ပုရိသတွေကို ဆွဲဆောင်နေဆဲပါ။ အဖေအရွယ် ခပ်ဝဝ လူကြီးကို ချစ်ဖို့ထက် အမေ့ကို…
ဦးဆုံးဖောက်တဲ့သူ
ဦးဆုံးဖောက်တဲ့သူ ကျွန်မနာမည်ကနာမည်က မေဣနြေ္ဒအောင် .. ကျွန်မက တစ်ဦးတည်းသေးသမီးဆိုတော့အိမ်ကလဲအရမ်းချစ်ကြတာလေ ..ငယ်ငယ်တည်းကပတ်ဝန်းကျင်အနီးအနားမှာ ကစားဖော်ကစားဖက်က ယောကျ်ားလေးတွေချည်းပဲဆိုတော့ ကျွန်မလဲသူတို့နဲ့ပေါင်းပီး ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်လိုပုံစံဖြစ်နေတာ ကျားကျားယားယားပေါ့…အိမ်ကလဲတစ်ဦးတည်းသောသမီးလေးဆိုတော့ချစ်လို့ ကျွန်မနေချင်သလိုပဲနေခိုင်းခဲ့ကြတာ …သူတို့လဲ ကျွန်မကိုသားတစ်ယောက်လိုပဲသဘောထားကြတာလေ….ကျွန်မကလဲ ကိုယ့်ကိုကိုလဲ ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်လိုပဲ ခံယူထားတာ….ယောက်ကလျာပေါ့…မိန်းကလေးကယောကျာ်းစိတ်ပေါက်တာ မြတ်သေးတယ် …….တချို့ဆို မြင့်မြတ်တဲ့ယောျက်ားဘဝကိုရတာတောင် ပုန်းနေနဲ့သူနဲ့ ပွင့်နေတဲ့သူနဲ့လေ….ထားပါတော့ အခြောက်တွေကျွန်မကိုဆဲနေပါဦးမယ် ခ်ခ်……ငယ်ငယ်တည်းကအကျင့်ပါနေတော့ စကားပြောရင် ကျွန်တော် ခင်ဗျား ပဲပြောတတ်တယ်လေ….။ အတန်းဖော်ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့ ဘောလုံးတွေကန် ရေကူး စုံနေအောင်ကမြင်းတာ….အဲ့လို လွန်အားကြီးလို့လဲ နာမည်အရင်း မေဣနြေ္ဒအောင် ကနေပီး အောင်ကြီး အောင်ကြီးလို့ပဲ ခေါ်ကြတော့တယ် ……..ကျွန်မမိဘတွေကလဲ ပိုက်ဆံနဲနဲချမ်းသာတယ် ပီးရင် ကျွန်မကလဲ ကလေးဘသာဝလွန်သာလွန်တာ မဆိုးသွမ်းတဲ့သူဆိုတော့အရပ်ထဲကဝိုင်းချစ်ကြတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲအချိန်တွေ တဖြည်းဖြည်းကြာလာတာနဲ့အမျှ ကျွန်မလဲအပျိုဖော်စဝင်နေပြီလေ……ကျွန်မနို့လေးတွေ စူလာတယ် ……..ရာသီလာတာတို့ဘာတို့လဲ စဖြစ်လာတယ်……ပီးကျ ကျွန်မစောက်ဖုတ်မှာ အမွှေးနုလေးတွေလဲ ရေးရေးလေးဖြစ်လာပီလေ…….အာ့နွေအကုန်လုံးကိုကျွန်မမုန်းတယ်…
စိတ်တွေထနေပီလား
စိတ်တွေထနေပီလား အကိတ်ကြီး ကိတ်တာမှ ကောက်ချိတ်နေတာပဲ သူမ တင်ကြီးပိုင်ရှင်။ သူမနာမည်က စန္ဒီတဲ့။အသက်က ၃ဝကျော်လောက်ပီ။ ဇိုးကြီးတို့ရပ်ကွက်ထဲပြောင်းလာတာမကြာသေးဘူး။ တကိုယ်တည်း အပျိုကြီးမမတယောက်ပါ။ ဇိုးကြီးရဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အိမ်ကိုမှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပြောင်းလာတာ။ အိမ်ပြောင်း အိမ်ရွေ့ကတည်းက သူမကို ဇိုးကြီးသတိထားမိတာ။ သူမ တင်ကြီးကိုပေါ့။ တရက် ဇိုးကြီးအိမ်ကို မုန့်ဟင်းခါးလာပို့တယ်။ အိမ်တက်ပေါ့။ မိတ်ဖွဲ့တာပေါ့။ ဇိုးကြီးက အိမ်ရှေ့မှာ ရေချိုးနေတာ။အောက်ခံဘောင်းဘီမနေနဲ့ မမက စန္ဒီ ရှေ့အိမ်ကိုပြောင်းလာတာလေ မင်းသိပါတယ် စပြောင်းတဲ့နေ့က မင်း မမကို ရှိုးနေတာသိတယ် ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အကြည့်တွေကလည်း ဇိုးကြီး တကိုယ်လုံးရဲရဲဝံ့ဝံ့ကိူကြည့်တာ ဇိူးကြီးတောင် နညိးနည်းဖြုံသွားတယ်။ အအေးပတ်မယ် မြန်မြန်ရေချိုး ချွိုင့်ကို အိမ်လာပို့လိုက်နော် သွားပီ သူမပြောချင်တာပြောပီး ပြန်ထွက်သွားတယ် ဟုတ် လို့သာပြောပီးဇိုးကြီးတယောက် ကျောလှည့်ထွက်သွားတဲ့ စန္ဒီရဲ့…
ဆာလောင်သောသူမ
ဆာလောင်သောသူမ ဒေါ်မီမီတင့် အိပ်ရာက ထပြီး ရေချိုးခန်း ထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ သွားတိုက်ရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံကို ဖြေချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ တကိုယ်လုံးကို မြင်နေရတဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးထဲမှာ အဝတ်မဲ့ နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အိကျနေ ပေမယ့် လုံးဝန်းနေဆဲဘဲ ။ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးတွေကလည်း တပ်မက်စရာ ကောင်းတုံးဘဲ ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အမြဲ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ နေခဲ့လို့ ဝမ်းပျင်သား ကလည်း ခပ်မို့မို့လေး ရှိနေပေမယ့် ကြည့် လို့ ကောင်းဆဲဘဲ ။ ခါးက သိပ် မသေးတော့ပေမယ့် တုတ်တုတ်ကြီးလည်း မဖြစ်သေး ။ တင်ပါးကြီးတွေကတော့ စွင့်ကား…
မနေနိုင်တော့ဘူးကွယ်
မနေနိုင်တော့ဘူးကွယ် လွန်ခဲ့ တဲ့ ……. လောက်က ကျွန်တော်ဆယ်တန်းအောင်တယ် ဗျ နယ်မှာပဲအောင်တာပါ..ဆယ်တန်းအော င်တော့ ရန်ကုန် မှာ ကျောင်းတက်ခွင့်လေးရတယ် ….. မေဂျာက ကျောက်တွေအကြောင်းသင်တာပေါ့ဗျာ..ကျွန်နော်က ကျောက်တွေအကြောင်း အဲ့လောက်စိတ်မဝင်စားဘူးဗျာ…တကယ်တန်း မိန်းမတွေ အကြောင်းသင်ရတဲ့ ဘာသာတွေဘာတွေရှိရင် ကောင်းမယ်လို့ စဉ်းစားဖူးတယ်…ကျွန်နော်က ဆော်ဖြောင့်ဖြောင့်လေး မြင်လိုက်ရရင် ဘယ်လို မှ မကြည့်ပဲ မနေနိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်လေ … ရှင်းရှင်းပြောရင်ဘူးတယ်ဗျာ …ယောကျၤားဆိုတော့ ဘူးချင်ဘူးမယ် …မဘူးရင်တော့ ထူးနေပီဗျာ… ထားလိုက်ပါတော့ အဲ့ဒါက ကျွန်နော် စိတ်အကြောင်းပြောတာပါ ..ဇာတ်လမ်းလေး ပြန်စလိုက်ဦးမယ်.. ဒီလိုနဲ့ ကျွန်နော်ကျောင်းတော်ကြီးကိုရောက်လာခဲ့တယ် …ရောက်စကတော့ အူလည်လည်ပေါ့ဗျာ ..ဘယ်မှမသွားမလာတက်သေးတာကိုပြောတာပါ.. ဟိုဘက်ကိစ္စမှာတော့ လေ့လာထားတာတေမွ ျားတော့ မခေဘူး။ ကွန်တော် အဲဒီဘာသာကို ပထမ ဆုံး တက် ခွင့်…
အရိုင်းပန်းကလေး
အရိုင်းပန်းကလေး မိုးရွာပြီးစ ညနေခင်းလေးတစ်ခုပါ။ စိမ်းစိုနေတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်တွေကို လေနုအေးက ညင်ညင်သာသာ ဖြတ်သန်း တိုက်ခတ်နေတယ်။ ကောင်းကင်ပြာပေါ်မှာ ရောင်စုံသက်တန့်နဲ့ အားအင်ကုန်ခမ်းနေတဲ့ နေရောင်ခြည်ရဲ့ အလှက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုမို သစ်လွင်စေပါတယ်။ လေညှင်းရဲ့အေးမြတဲ့ ထိတွေ့မှုကလည်း စိတ်ကို ကြည်နူးစေတာ အမှန်ပါ။ သာယာအေးမြတဲ့ ညနေလေးကို ပိုပြီး ပြည့်စုံသွားစေတာကတော့ ချစ်သူရဲ့အပြုံးလို့ ပြောရမှာပဲ။ ကျွန်တော်နဲ့သူ စ တွေ့ဖြစ်တာ မွေးနေ့ပွဲ တစ်ခုမှာပေါ့။ ညမီး အလင်းရောင်အောက်မှာ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့ ထင်းနေအောင်လှပတဲ့မိန်းကလေးကို ကျနော်မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိခဲ့တာ။ သူကလည်း ကျွန်တော့် အကြည့်တွေကို ချက်ချင်း သဘောပေါက် နားလည်ခဲ့ပါတယ်။ ရှေးရေစက်ကောင်းမှုကြောင့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်တော်တို့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားခဲ့တယ်ပေါ့။ သူက ကျွန်တော့်ထက် အသက်အများကြီး ငယ်တယ်ဗျ။…
အကြီးစားဆိုဒ်နဲ့
အကြီးစားဆိုဒ်နဲ့ အောင် ..မင်းနဲ့ငါ ထပ်တွေ့စရာ အကြောင်း မရှိတော့ဘူး…. မမရိန်ရဲ့စကားလုံးတွေက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် နာကျင်သွားစေပါတယ် ။ “ မမ…ကျနော့်ကို ဒင်နာစားဖို့ ခေါ်တာကကော အက်ဆီးဒင့်ဘဲလားဟင်……” “ အိုကွယ်…မင်း ထင်ချင်ရာထင်….မတော်တဆဖြစ်သွားတာ..အက်ဆီးဒင့်.ဖြစ်သွားတာ…..လူဆိုတာ အမှားမကင်းဘူး… တသက်တခါ မှားသွားတာလေးတွေ ရှိကြတာပေါ့…ကဲ…မင်း…မမ ကို မေ့လိုက်တော့….” မမရိန် သည် အောင့်ကို ကျောခိုင်းပြီး အပြေးကလေး ထွက်သွားတယ် ။ အောင် တပ်မက်ခဲ့ရတဲ့ ထွာဆိုင်ခါးလေးဲ့ အောက်က လှလွန်းတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက တုန်ခါသွားတာ ကို အောင် ရင်နာနာနဲ့ ငေးရင်း ကျန်ခဲ့တယ် ။ မမနဲ့ အောင်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းတိုလေးမှာ မမဘဲ ဇာတ်ညွှန်းရေး..မမဘဲ ဒါရိုက်တာ..မမဘဲ သရုပ်ဆောင် သွားတာပါ….အောင့်မှာတော့ အရူးကို အမဲသား…
ချိတ်ကြီးကြီးတစ်ခု
ချိတ်ကြီးကြီးတစ်ခု ကျွန်တော့်နာမည် မင်းနောင်ပါ ကျွန်တော်ကဆရာဝန်တစ်ယောက်ပါ ကျွန်တော့် ဘဝက အခုချိန်မှာ အကောင်းဆုံးအချိန်ကို ရောက်နေပြီလို့ပြောလို့ရတယ်ဗျ ဘာလို့ဆို အခုခင်ဗျားကြည့်လေ ကျွန်တော့်မှာ ဆရာဝန်ဆိုတဲ့ဂုဏ်လည်းရှိတယ်ကိုယ်ပိုင်တိုက်တွေ တိုက်ခန်းတွေနဲ့ကိုယ်ပိုင်ကားတွေရှိတယ် မိန်းမလည်းရှိတယ် နိုင်ငံခြားမှာ ပါရဂူ ဒီဂရီဘွဲ့တွေဆက်တက်ဖို့လည်းရှိတယ် …..ဆရာဝန်အပေါင်းအသင်းတွေ ၊ မိန်းမရဲ့ ဂုဏ်သရေရှိမိတ်ဆွေပတ်ဝန်းကျင်တွေရှိတယ် ကဲဘာလိုသေးလဲဗျာ သည်ကြားထဲ အငယ်မယားတွေလည်းရှိသေးတယ်ဗျ …..ဟဲဟဲ ကျွန်တော်ကတော့ ကျွန်တော်အခုရောက်နေတဲ့ ဘဝကိုကျေနပ်တယ်ဗျ ဟုတ်တယ်လေ ကျွန်တော် သည်အခြေအနေရောက်အောင် ဟိုးအရင်ကတည်းက အိပ်မက်မက်ခဲ့ရတာကြာပါပြီ ကျွန်တော့်ရဲ့ငယ်ဘဝကဘယ်လောက်ခက်ခဲခဲ့လည်းဆိုတာခင်ဗျားတို့သိမှာမဟုတ်ပါဘူး သည်အခြေအနေရောက်အောင် ဘယ်လိုကြိုးစားခဲ့ရလဲ။ ဘယ်လောက်ကြိုးစားခဲ့ရတယ်ဆိုတာလည်း ခင်ဗျားတို့သိမှာမဟုတ်ဘူး တကယ်တော့ လူ့ဘဝဆိုတာ မာယာများတဲ့ကစားပွဲတစ်ခုကို လူတွေအများကြီးနဲ့ကစား နေကြရတာပါ သည်လို ကစားပွဲကြီးမှာ ကိုယ်ဘက်က လည်မှသာ ကိုယ့်ဘက်ကမနုံမှသာ နိုင်ပွဲတွေရနိုင်မှာဗျ နို့မို့ကိုယ်ချနင်းသွားကြလိမ့်မယ် သည့်အတွက် ဘယ်သူမှခင်ဗျားကိုသနားနေမှာမဟုတ်သလို ဘယ်သူမှလည်း အားပေးနေမှာမဟုတ်ဘူးဗျ…
သူ့အတွက်ဆိုအဆင်သင့်
သူ့အတွက်ဆိုအဆင်သင့် အော် ငါ့အသက်အရွယ်က ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကျော်လို့ ဆယ့်ကိုးနှစ်တောင် ရောက်နေပြီပဲ… ကလေးလေး ဘဝနဲ့ ဖေဖေ မေမေ တို့ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ ခိုအောင်းပြီး အေးချမ်းပျော်ရွှင်ခဲ့တာ ဖေဖေနဲ့ မေမေကလဲ ငါ့ကို ကလေးလေး တစ်ယောက်လိုပဲ အခုထိ ထင်နေတုန်းပဲ…ဖေနဲ့ မေရယ် သမီးကလေးမဟုတ်တော့ဘူး သမီးလေ လောကကြီးကို တစ်ယောက်ထဲ ပျံသန်းကြည့်ချင်နေပီ…. ငါ့ရဲ့ သူငယ်ချင်း ဖူးပွင့်ဝေနဲ့ သင်ဇာအောင် လို ရည်းစားလေး ထားကြည့်ချင်လိုက်တာ…. တော်တော် ပျော်စရာ ကောင်းပြီး မခံစားဘူးတာတွေကို ခံစားရမှာပဲ…. အချစ်ရဲ့ အရသာကို ရင်ခုန်ကြည့်ချင်လိုက်တာ…. နက်ဖြန်ဆို ငါ့မွေးနေ့ ပဲ စောစောအိပ်မှ….. မနက်အစောကြီးထ ရေမိုးချိုးပြီးတော့ …. မေမေ သမီး ဖူးပွင့်တို့ဆီ သွားလိုက်ဦးမယ်…. သူတို့ အဆောင်လဲရောက်ရော…