ထပ်မံခံစားရပြန်သည် ဟော… ကိုထွန်းထွန်းပါလား၊ ဘယ်တုန်းကရောက်လဲ…”“တပတ်လောက်ရှိပြီဗျ…၊ သင်တန်းလာတက်တာ…”“ဘယ်တော့ပြန်မှာလဲ…”“သဘက်ခါ…”“ဒါဆိုအတော်ပဲ၊ ကျွန်တော်လူကြုံရှာနေတာဗျ၊ ခင့်ကို တယောက်တည်းဒီမှာထားခဲ့ရမှာမို့ နောက်ဆံငင်နေတုန်း ခင်ဗျားနဲ့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်တွေ့ရတော့ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့၊ ဟုတ်ဘူးလားခင်၊ခင်လည်း သန်ဘက်ခါပြန်မှာ။ ခင်ဗျား ဒီမှာပဲ တည်း နေတာလား”“ဟုတ်တယ်၊ ဝမ်းဆဲဗင်းတူးဝမ်းမှာ…”“ကျွန်တော်တို့က တူးအိုသရီးနိုင်း…။ ခင်ဗျားရောက်တာ ကြာပြီလား”“၁၅ရက်ရှိပြီဗျ”“ကျွန်တော်တို့က ၅ရက်ရှိပြီ။ မဆုံဘူးနော်။ အေးဗျာ၊ အခုတော့ ခင့်အတွက် စိတ်အေးရတာပေါ့။ ဒီလို ကိုထွန်းထွန်းရေ၊ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က လာတုန်းကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပဲ။ ဒီကျတော့မှကျွန်တော့်မှာ အလုပ်ပေါ်လာလို့ ထိုင်ဝမ်ကို ဒီနေ့ နေ့ခင်းပဲ ကူးရတော့မှာ။ ထိုင်ဝမ်မှာ တရက်နေပြီးရင် အမေရိကကို ဆက်သွားရဦးမှာဆိုတော့ ခင့်ကို ခေါ်သွားလို့မဖြစ်တော့ဘူး။ ဒါနဲ့ ခင်ဒီနေ့ပြန်လို့ရမလားလို့ထိုင်းအဲယားခင်းကို လှမ်းမေးတော့လည်း ဝယ်ထားတဲ့နေ့ထက် စောချင်လို့မရဘူး၊ နောက်ကို ရွှေ့ချင်ရင်တော့ ဖြစ်တယ်လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ခင့်အတွက်…
သူမ၏အတွေ့အကြုံများ
သူမ၏အတွေ့အကြုံများ ခိုင်လေး တယောက် သူများတွေ အပြန်အလှန်ချပ်နေကြသော ချပ်တင်းတွေကို ဖတ်ပြီး။ သူမ အဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကြွလာသလို ခံစားနေရသည်။ အဖုတ်တွင်းမှ အရည်တွေ လည်း တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာခဲ့လို့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတခုလုံးလည်း ရွဲနေခဲ့ပြီ။ သူမ မနက်စောစော ရုံးသွားဖို့ ဖယ်ရီစောင့်နေတုန်းဖုံးမြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ သူငယ်ချင်း ဇာခြည်ဝင်းမြင့် ဆီမှ ဖြစ်နေသည်။ သူ့ယောက်ျား ပတ်စ်ဝပ် ကို ခိုင်လေးအား ပြောပြချင်းဖြစ်လေသည်။ ဇာတ်လမ်း ရှေ့မဆက်ခင် စာဖတ်သူများ သဘောပေါက်စေရန် ဇာတ်ခံလေးကို နည်းနည်း ပြန်ရေးပြပါရစေ။ ဇာခြည်ဝင်းမြင့်က ခိုင်လေးခေါ် မြင့်မြင့်ခိုင် နှင့် တက္ကသိုလ် ကျောင်းသူဘဝက သူငယ်ချင်း အရင်းဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။ ဇာခြည်ဝင်းမြင့် ဆိုတာက သူ့အဖေ အကောင်ကြီး ၏ အရှိန်ကြောင့် အိမ်မှာ…
အစားခံချင်စိတ်များ
အစားခံချင်စိတ်များ ” စိုးမြင့်ရေ ” ” ပြော … ကိုစံတင့် ” ဆောင်းအကုန် နွေအကူးမို့ လယ်ယာ လုပ်ငန်းခွင် ဝင်ပြီး ပြန်လာသော ရွာသူရွာသားများ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြင့် ဆူညံ နေသည်။ ” ည … အရက်တိုက်ကွာ … နက်ဖန် …… မင်း စပါးတွေ …… အပြီး ရိတ်မယ် ” ” ရပါတယ်ဗျာ … ညကြ …… ခင်စမ်း ကို … အမြည်း လုပ်ခိုင်း ထားမယ် ” ရွာလယ် လမ်းမကြီးပေါ် မိန်းမတစ်ချို့ ထဘီတိုတို ထမင်းချိုင့်လေးများ ကိုင်ရင်း တနေ့တာ ပင်ပန်းသမျှ ပြေပျောက်စေရန် ယောက်ျား တချို့မှာလည်း…
အပေးကောင်းမူ့ကြောင့်
အပေးကောင်းမူ့ကြောင့် သူမမှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် သွေးသားဆူဖြိုးတက်ကြွချိန်၌ လင်ဖြစ်သူ၏ စွန့်ခွာသွားမှုကြောင့် လောကစည်းစိမ်ကို ကောင်းစွာ မခံစားရရှာပေ။ သည့်အတွက်ကြောင့် အခြားယောက်ျားသားများနှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံခြင်းလည်းမရှိခဲ့။ အန္တရာယ်ကင်းသော၊ လုံခြုံသော စိတ်အာသာဖြေနည်းမျိုးနှင့်သာ ဖင်ကို လီးနဲ့အထောက်ခံ အတေ့ခံကာ စိတ်ဖြေရာရှာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူမ၏ စိတ်မှာ နားလည်ရခက်လေသည်။ ယခုအချိန်မှာတော့ တင်ယုနွယ်မှာ အပြန်ခက်ခဲ ကားရှားမှုကြောင့် စိတ်ပျက်နေရပေ၏။ မိုးကလည်း ခုနလောက်က သည်းသည်းမည်းမည်း ရွာထားခြင်းကြောင့် အောက်ဆိုက်ကားသမားတွေ အရက်ဆိုင်ထဲ ရောက်နေပြီလားဟု တွေးနေမိသည်။ ကားလာရာလမ်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ကားမီးရောင်တခုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် တင်ယုနွယ် အားတက်သွားရသည်။ အောက်ဆိုက်ကားဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းသော်လည်း တင်ယုနွယ် ဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့။ တက္ကစီတစ်စီး ဖြစ်လို့နေ၏။ ” ဟွန်း.. ကားတွေကလည်း ဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး.. “။ တင်ယုနွယ် စိတ်တိုစွာ ရေရွတ်ရင်း…
ညတိုင်းမှန်းခံရတဲ့
ညတိုင်းမှန်းခံရတဲ့ စပက် တစ်ခုလုံးယားနေသည်။ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ။ ဖုန်းလိုင်းဖွင့်ပြီး အပြာကား ကြည့်လိုက်သည်။ လက်ကလေးကလည်း စဖုတ်ကွဲကြောင်းထဲ ထည့်ထားသည်။ တောက်.. အဲ့လက်ကလေးသာ လီးလေးဖြစ်ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိမ့်မလဲ။ အပြာကားကြည့်ရင်း တော်တော်လည်းယွနေပြီး စဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ယားနေစဉ် မက်ဆင်ဂျာမှ “ဘာလုပ်နေလဲ ညီမလေး” တဲ့ စာလာပို့တယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကိုသီဟ။ အို ဒုက်ခပါပဲ ဖီးပျက်ပါပြီ၊ လူစိမ်းသာဆို ဖီးပျက်မခံဘဲ အောကားကြည့်နေတယ် ဟေး ပြန်ရေးမိမလား မသိဘူး။ အခုဟာက အကိုတစ်ဝမ်းကွဲလေ။ ဘယ်လိုပြောရပါ့။ “ဟုတ် ကိုကိုသီဟ ဇာတ်ကားကြည့်နေတာပါ” “ကောင်းလားညီမလေး ဘာကားလဲ” “အရမ်းးကောင်းတယ်” လို့ရေးလိုက်တယ်။ “ညီမလေးဟာက ယူနီကုတ်ကြီး ဖတ်ရခက်နေတယ်” “ကောင်းပြီ ညီမ အသံဖိုင်ပို့ပေးလိုက်ပါ့မယ်.. အရမ်းကောင်းတာပေါ့ ကိုကိုသီဟရယ်” “အင်း ညီမလေး…
အပြန်လက်ဆောင်
အပြန်လက်ဆောင် “ဝင့်ဝါ..ဒီမှာ ဧည့်သည်တွေကို လာဧည့်ခံပါအုံး” “ဟုတ်ကဲ့ လာပါပီ ကိုကို” ဝင့်ဝါသည် အရမ်းလှပပီး မြင်သူတိုင်းငေးရအောင် ခန္ဓာကိုယ် ပြေပြစ်ပီး ပြောစရာမလိုအောင် ချောမောသူဖစ်သည် သို့ပေမယ့် လင်ရှိမယားဖြစ်၍ ပြစ်မှားချင်ပါသော်လည်း ကိုကို့ သူငယ်ချင်းများမှာ သူတို့သူငယ်ချင်းမိန်းမ ဖြစ်နေလို့ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ပီး အထန်စိတ်မဖြစ်အောင် နေကြရသည်။ ဝင့်ဝါသည် ကိုကို့ ကို အရမ်းချစ်ပါသောကြောင့် ကိုကို ဖြစ်စေချင်ရင် ကျွန်ပါအဖြစ်ခံပီး နေပေးသည်။ ခိုင်းသမျှကိုလည်း မငြီးငြူပဲ တစိုက်မက်မက် လုပ်ပေးတတ် ကိုကိုအလုပ်ကနေပင်ပင်းလာပီဆိုရင်လည်း ပြုစုပေးတတ်လို့ ကိုကိုကလည်း အရမ်းချစ်နေရသည်။ သို့သော် ဝင့်ဝါ၏ ကာမ ဆန္ဒမပြည့်ဝခဲ့ပါ ကိုကိုမှာ နေ့တိုင်း အလုပ်တွေနဲ့ပဲ နှစ်ပါးသွားနေရပီး ပြန်လာရင် ပင်ပန်းပီး တန်းအိပ်နေလို့ ဝင့်ဝါမှာ ဆာနေပါသော်လည်း အာသာဖြေပီးသာ နေခဲ့ရတာ…
ပုံစံမျိုးစုံနှင့်ခရီးဆုံး
ပုံစံမျိုးစုံနှင့်ခရီးဆုံး တပေါက်ပေါက်ကျနေသော ရေစက်ရေပေါက်များကို ငေးကြည့်ရင်း အတွေးပေါင်းစုံ လွင့်မျောနေသော နွယ် “နွယ်ရေ သမီး ရေချိုးနေတာကြာပြီနော်။ရုံးချိန် နီးပြီ” “ဟုတ် မေမေ” မေမေ့ အသံကြားမှ သတိဝင်လာပြီးရေချိုး အလှပြင်ကာ ရုံးချိန်အမှီ ထွက်လာခဲ့ပါသည်။ ရုံးရောက်ပြီ ဆိုသည်နှင့် ပူဆွေးမှုများကို ဖုံးကွယ်ရင်း ဟန်လုပ်ပြုံးနေရသည်။ တနေ့တာကုန်လွန်ခဲ့သော်လည်း မောင့်အပေါ်ထားရှိမိသော ချစ်ခြင်းတရားနှင့် အလွမ်းတွေကို မေ့ပျောက်နိုင်စွမ်း မရှိခဲ့ပါ။ တပါးသူနှင့် ပျော်မြူးနေသော မောင့်ပုံရိပ်များသာ နွယ့်အမြင်အာရုံအတွင်း စွဲထင်နေခဲ့ပါသည်။ ချစ်ခြင်းနှင့် မုန်းခြင်းလွန်ဆွဲပွဲတွင် အနိုင်ရခဲ့သောမုန်းခြင်းကြောင့် ခွဲခွါခဲ့သော်လည်း ပူလောင်စွာ ခံစားနေမြဲဖြစ်သည်။ “မတစ်ယောက်ပဲချစ်တာပါ ။ဆက်ကိစ္စနဲ့ အချစ်နဲ့ တခြားစီပါမရယ်။သာယာမှုကို ရှာတိုင်း အချစ်မဟုတ်ပါဘူး။မကို မခွဲပါရစေနဲ့”ဆိုသောမောင့် စကားသံများ အကြားအာရုံတွင်းဝင်ရောက်လာသည်နှင့် ခေါင်းကို ခါယမ်းမိသည်။ စိတ်နဲ့ ကိုယ်နဲ့ မကပ်သော…
အရသာအသစ်
အရသာအသစ် ကျမနာမည် ချမ်းအေး မအေးချမ်းတဲ့ ဘဝကို ပြောပြချင်မိတယ်။ ကျမကို မွေးပြီးပြီးချင်း အမေက မီးတွင်းထဲ ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ အဖေက နောက်အိမ်ထောင်ထူပြီး ကျမကို မွေးစားမိဘလက်ထဲ ထည့်ခဲ့ပြီး တမြို့တရွာကို ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ မွေးစားမိဘတွေက ကျောင်းထားပေးလို့ ၁၀တန်းထိရောက်ခဲ့ပေမယ့် ၁၀တန်းနှစ်မှာ မွေးစားမိဘတွေ ကားမှောက်လို့ ဆုံးသွားကျတယ်။ အော် ပြောဖို့ကျန်နေခဲ့တယ်။ မွေးစားမိဘတွေက အိမ်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်။ သားအရင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူတို့ဆုံးသွားတော့ ကျမ ကျောင်းထွက်ပြီး ဆိုင်တာဝန် ယူလိုက်ရတယ်။ အကိုက တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီး ကျောင်းပိတ်ရက်ဆို ကျမတို့မြို့ကိုပြန်လာတယ်ရှင့်။ သူပိုင်တဲ့အိမ် သူပိုင်တဲ့ဆိုင် သူ့သဘောပေါ့။ နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲပြီးရင် မိန်းမခိုးလာမယ်ဆိုပြီး အခန်းပြင်ခိုင်းထားတယ်။ စာမေးပွဲပြီးတော့ ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့တစ်ယောက်တည်း ပြန်လာခဲ့တယ်။ ကျမတို့လည်း မမေးရဲဘူးရှင့်။ နေ့နေ့ညည အရက်တွေသောက် လူမှန်သူမှန်းမသိအောင်မူးရူးနေတတ်တယ်။…
ယားတတ်သောမိန်းမ
ယားတတ်သောမိန်းမ ကျမအမည်က အိချောပါ။ အသက်က နှစ်ဆယ်ရှိပြီ။ အိမ်ထောင်နဲ့ဆိုပေမဲ့ ထန်နေတဲ့စော်လေးပါ။ ကိုမင်းမော် ခရီးထွက်သွားတာနဲ့ ကျမ ပိုလွတ်လပ်လာတယ်။ ဦးမောင်ကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်တယ်။ ဦးမောင်ရောက်မလာခင် အဝတ်ဗလာချွတ်ပြီး ရေးချိုးခန်းထဲရေချိုးလိုက်တယ်။ ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ကျမနို့တွေကိုပွတ်သပ်နေတုန်း ဦးမောင်ရောက်လာတယ်။ ဦးမောင်နဲ့ကျမ ကိုမင်းမော် ကွယ်ရာဖောက်ပြန်နေကြတာလေ။ အခုလိုချိန်းပြီး ဖောက်ပြန်ရမယ်ဆိုတော့ အို။ ဆပ်ပြာမြုပ်နဲ့ အမွှေးဆီတွေက ကျမစောက်ဖုတ်ကို သန့်စင်ပေးနေတယ်။ ဦးမောင် ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်စောင့်နေလောက်ပြီ။ တဘတ်နဲ့ရေစိုသုတ်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာလိုက်တယ်။ ဦးမောင်က ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို တဝကြီးကြည့်နေတော့ ရှက်လို့ ဖင်တွန့်သွားတယ်။ ဦးမောင် အဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျမလက်ထဲက တဘတ်ကိုချလိုက်ပြီး ဦးမောင်ဆီ လျှောက်လာတယ်။ ဦးမောင်ရဲ့လီးတန်မဲကြီး မတ်ထောင်လာတယ်။ ကျမလက်နဲ့ ဦးမောင်လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဂွင်းထုပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး…
ဆာနေသောသူမဆန္ဒ
ဆာနေသောသူမဆန္ဒ ခက်သည် ရည်းစားဘဝက ခိုးခိုးကျွေးသမျှ ယခု အိမ်ထောင်ကျချိန် အဖတ်မတင် ရည်းစားဘဝက တစ်ပတ်ကို ၃ကျိန် ပုံမှန်ကျွေးသော် လည်း ယခုချိန်မှာ တစ်ပတ်ကို ၁ရက်တောင် နပ်မမှန် သေချင်သည် ချစ်၍ယူခဲ့သော လင်ယောကျာ်းမစွမ်းနိုင်သည်ကို အပြစ်မမြင်သော်လဲ ယခုချိန်မှာ တနှာအပူမီးကို ငြိမ်းရန်လိုနေတော့သည် လင်ယောကျာ်းကား နေ့ပိုင်းရုံးဆင်းပြီးလျှင် ရေမိုးချိုးထမင်းစားပြီးရင် အပြင်တစ်ခါတည်းသွားသည် သွားနေကျကော်ဖီဆိုင်မို့ အချိန်မှန် ညရှစ်နာရီထိုးပြန်လာသည်။ သစ္စာရှိသော လင်ယောကျာၤးမို့ ဖောက်ပြန်ဖို့ စိတ်တောင်မကူးရဲပါ မောင်နိုင်တစ်ရက် သူမိန်းမ အပေါ်တာဝန် မကျေပွန်သည်ကို သိသော်လည်း ဆေးလိပ်ကို မဖြတ်နိုင်သေးပေ အသက် ဆယ့်လေးနှစ်ကတည်းက ခိုးခိုးသောက်ရင်း အကျင့်ဖြစ်လာရာ ယခုချိန် အသက်နှစ်ဆယ့်ကိုးဆိုသောအချိန်တွင် ဆေးလိပ်၏ အစ်ွမ်းများပြလေသည် ဆယ်နှစ်ကျော်ဆိုသောအချိန် အတိုင်းအတာက မိမိဤ ပျော်ရွှင်ပေးနိုင်သောလိင်တန်ဆာကို အညွှန့်ချိုးလိုက်တော့သည်။ အသက်…