“မ” နဲ့ “မောင်” နဲ့ အခုမှတွေ့တာရေးသားသူ – နတ်ဆေး ရွာလမ်းတစ်လျှောက် လက်ချင်းချိတ်ပြီး လျှောက်လာတဲ့ သူတို့အတွဲကို တွေ့တဲ့လူတိုင်းက အထူးအဆန်းသဖွယ် ငေးကြည့်နေတာကြောင့် ရဲလေး ရှက်သလိုလိုတောင် ဖြစ်လာသည် ။ ဒီရွာသားဖြစ်တဲ့ သူ့ကြောင့်တော့မဟုတ်။ သူ “မ´´ လို့ခေါ်တဲ့ ခင်ယုလွင် ကြောင့်ဆိုတာလည်း ရဲလေး သိသည်။ ရွာကလူတွေ မြို့သူမြို့သားဆိုရင် ဇွတ်ကြီးအထင်ကြီး အားကျတတ်တာကို သူမကြိုက်ချင် …။ တောသူတောင်သား ဘဝသမားတွေပီပီ ညိုညိုညစ်ညစ် အသားအရောင်တွေကြားမှာ ဖြူဖွေးစိုလဲ့နေတဲ့ အသားအရည်ကြောင့် ခင်ယုလွင်က ပိုလို့ထင်ပေါ်နေသည်။ ရင်သား အခြေကနေစပြီး ခါးအထိ မသိမ်လွန်း မတုတ်လွန်းပဲ ပြေဆင်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးရှပ်ရှပ်လေးရယ်၊ ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ပြည့်တင်းကော့ကားနေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကို ရေချိန်ကိုက်လာဟန်တူတဲ့ ငယ်ငယ်က ဆော့ဖော်ဆော့ဖက်ကောင်တွေ ကြည့်ပြီး…
မျှော်တဲ့ လရောင်
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ မျှော်တဲ့ လရောင်ရေးသားသူ – ဘုံခုနှစ်ဆင့် ” သဲလေး … ထတော့ကွာ … မထရင် ကိုက်မှာနော်” ခင်လရောင် တစ်ယောက် တူဖြစ်သူ ဝေယံဇော်အား အိပ်ရာထဖို့ လာနိုးနေသည်။ ကျောင်းပြီးခါစ အသက်၂၀ ကျော်လာပေမယ့် အိမ်မှာ ကလေးတစ်ယောက်လို နေထိုင်သည်မှာ ဝေယံ အကျင့်ဖြစ်သည်။ မျက်နှာသွယ်သွယ် မျက်ခုံးကောင်းကောင်း ဆံပင်ခလယ်ကွဲလေးနှင့်…
ဒွိဟ
ဒွိဟရေးသားသူ – Green Heart အခန်း (၁) ညလေပြေညှင်းက ဖြူငယ့်ဆံနွယ်ပျော့ပျော့များကို တိုးဝှေ့ဆော့ကစားသောအခါ ရှုပ်ထွေးနေသော စိတ်များ အနည်းငယ် ပြန်ကြည်လင်လာရသည်။ ဖြူငယ့် ပထမနှစ်စာမေးပွဲက နီးနေပြီ။ အခန်းအောင်းပြီး တချိန်လုံး စာကြည့်နေရသဖြင့် ခေါင်းတွေမူးကာ မကြည်မလင်ဖြစ်နေသော စိတ်များ ဖြေလျှော့ရန် ဝရံတာသို့ ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ ” ဖြူလေး မအိပ်သေးဘူးလား” “ဟင်” ရုတ်တရက် အနီးကပ်ကြားလိုက်ရသော အသံကြောင့် ဖြူငယ် လန့်ဖြန့်ကာ ကိုယ်လုံးလေးပင် တုန်တက်သွားရသည်။ “ကိုကြီးမင်းသစ် ဖြူစာကျက်ရင်း ခေါင်းမူးလာလို့ ခဏထွက်လာတာ” “ညဉ့်နက်နေပြီ ဖြူလေးရဲ့။ စာကို နားနားနေနေ လုပ်မှပေါ့” ဖြူငယ့်တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံးစိုက်ကြည့်နေသော မျက်ဝန်းများကြောင့် ပါးပြင်တွင် ရှက်သွေးလေးများ ဖြန်းခနဲနေအောင် ထသွားရသည်။ ပါးလျသော ညအိပ်ဂါဝန်ဖြူဖြူလေးအောက်တွင်…
အအေးဘုံရဲ့ အေးဘုံ
အအေးဘုံရဲ့ အေးဘုံရေးသားသူ – နောင်ရဲ (စိတ်ကူးယဉ် ရေးသားပုံဖော်သည်) “ကိုရင်သာအေး… ဘယ်မှာလဲ… ကျုပ် သေချာ မမြင်ရဘူးတော့်…” “ငါ ဒီမှာပါဟ… အေးဘုံရယ်… နင့်မှာလည်း… လကလည်း သာတယ်… လက်ထဲမှာ ဓါတ်မီး ရှိသားနဲ့ သေချာ ထိုးကြည့်လေဟ…” “အေးပါတော်… လာပါပြီ… တော်က ဘယ်နေရာတွေ ခေါ်မှန်းမှ မသိတာ…” နေ့လည်နေ့ခင်း ပူပြင်းတဲ့ လယ်ကွင်း ဟင်းလင်းပြင်ကြီးက အခုတော့လည်း လသာသာ ညကလေးမှ လေအေးတွေ တိုက်လို့ ချမ်းအေးနေသည်။ ရွာနဲ့ အတန်ငယ်လှမ်းသော ကိုရင်သာအေးတို့ လယ်ကွင်းတွေရှိရာ အေးဘုံမ တစ်ယောက် ရောက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ သမီးရည်းစားတို့ ထုံးစံအတိုင်း ချစ်ရည်လူးဖို့ပေါ့။ ကိုရင်သာအေးက လူပျိုကြီး တစ်ကောင်ကြွက်။ အေးဘုံမက မုဆိုးမ မိခင်အိုကြီးနှင့်အတူ…
တကယ်လား လုပ်ဇာတ်ကြီးလား
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ တကယ်လား လုပ်ဇာတ်ကြီးလားရေးသားသူ – အမည်မသိ ဒီလို တစ်နေ့ပေါ့ဗျာ။ အစ်မ လာမယ်ဆိုတော့ သွားကြိုရတာပေါ့ ။ တူမရောက်နေတာ ကြာပေမယ့် သူက သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆိုတော့ တစ်မြို့ထဲတောင် တခါတလေမှ ဆုံဖြစ်တာ။ အစ်မက သူ့သမီးဆီ လာလည်တယ် ဆိုတော့မှပဲ သွားကြိုဖြစ်တော့တယ်။ ကျုပ်ကလည်း ဗမာပြည်ကို စိတ်နာလို့ ထွက်လာတာ မပြန်ရရင်…
ထပ်တိုး တွယ်ငင် ကြိုးတမျှင်
ထပ်တိုး တွယ်ငင် ကြိုးတမျှင်ရေးသားသူ – မောင်ခြိမ့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်) ဖြစ်ရပ်မှန် ဇတ်လမ်းလေးအား အမည် နေရပ်ဒေသများ လွဲ၍ စာဖတ်သူ အဆင်ပြေရန် ခံစားတင်ပြထားသည်။ ဒေါက်တာ နွေးနွေးလှိုင်[M.B.B.S, M.Med. Sc (Surgery)]ခွဲစိတ်အထူးကုဆရာဝန်******************************* ဆေးရုံကြီး အပြင်ဘက် မှန်ပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ကို လှမ်းကြည့်မိတော့ ကျေးငှက်သံလေးတွေနဲ့ အစိမ်းရောင် သစ်ပင်ကြီးများကြောင့် ဘဝ အမောတွေကို ခဏတာ မေ့ပျောက်သွားစေတာပဲလေ။ မနက် ၈ နာရီ ကျော်ကျော်လေးပဲ ရှိသေးတာပါ။ ညက ဆိုင်ကယ် အက်ဆီးဒင့်ဖြစ်တဲ့ လူနှစ်ယောက် ရောက်လာတော့ ၂ ယောက်လုံး နွေးကိုယ်တိုင် ရရှိလာတဲ့ ဒဏ်ရာတွေကို ချုပ်ပေးရတယ်။ တစ်ယောက်က လက်မောင်းနှစ်ဖက် နဂါးပုံ တက်တူးတွေနဲ့ အသက်က ၂ဝ…
ဝိဇ္ဇာနီ – ပွဲဦးထွက် အတွေ့အကြုံ
ဝိဇ္ဇာနီ – ပွဲဦးထွက် အတွေ့အကြုံရေးသားသူ – သျှင်နှောင်းအိမ် (Nite.Gal) (အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ်တွင် ရေးသားတင်ဆက်သည်) မြူတွေ၊ မြူတွေ ထူထပ်စွာ ရစ်သိုင်းနေသည်။ သူရောက်နေသော ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်ရန် ဗေဒါရီ ကြိုးစားသော်လည်း မြူတွေကြောင့် သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရ။ မီးတိုင်တွေ ထိန်နေအောင် ထွန်းထားသော ဒီတဲကြီးထဲတွင် ဘာဖြစ်လို့ မြူတွေ ရစ်သိုင်းနေရတာလဲ သူစဉ်းစားမရ။ လူသံလိုလိုကြားရသဖြင့် ဗေဒါရီ ရှေ့သို့အသာတိုးကြည့်သည်။ သလွန်လိုလို ညောင်စောင်းလိုလိုပေါ်တွင် တကိုယ်လုံး ချွေးစက်ချွေးပေါက်များဖြင့် စိုရွှဲနေသည့် ခန္ဒာကိုယ်နှစ်ခု သို့မဟုတ် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ချစ်တင်းနှောနေကြသည့် လုလင်ပျိုနှင့် သူမနှင့် သက်တူရွယ်တူ လုံမပျို။ အသက် ၂၀ ပင် မပြည့်တတ်သေးသည့် မိန်းကလေး၏ မျက်ဝန်းတွင် နာကျင်ခြင်းတွေကို တွေ့သည်။ အို…
ကျွန်တော့်အတွက်လား သူ့အတွက်လား
ကျွန်တော့်အတွက်လား သူ့အတွက်လားရေးသားသူ – One Stop (အချစ်တက္ကသိုလ် မြကျွန်းညို ဖိုရမ်တွင် ရေးသားတင်ဆက်သည်) ယခုဇာတ်လမ်းသည် Femdom ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ပြင် Piss, Scat, Spit များကို အဓိက ဦးစားပေးထားသည်မို့ ဖတ်ဖို့အဆင်မပြေသူများ ကျော်သွားပေးပါ။ အပိုင်း (၁) “ပန်းအသစ်တွေများစွာ ရှိနေပါသော်လည်း ပန်းဟောင်းကိုသာ တမ်းတမ်းတတနဲ့ တပ်မက်လိုချင်မိပါလေတော့ ထိုအရာဟာ ကျွန်တော့်အတွက် ဝဋ်ကြွေးလေဘဲလား” တည်းခိုခန်းကပေးတဲ့ တဘက်ကို ခါးမှာပတ်၍ သူမရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာပါတယ်။ သူမရဲ့အလှကို ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း ကျွန်တော် ခံစားနေမိပါတယ်။ ခံစားနေတယ်ဆိုတာမှာ နှမျောခြင်းများလည်း ပါတာပေါ့။ သူမနဲ့ကျွန်တော် တစ်လကိုတစ်ခါ လကုန်ရက်တိုင်းမှာ အခုလို တည်းခိုခန်းတစ်ခုခုမှာ တွေ့ဖြစ်ကြတယ်။ သူမက ကျွန်ဝောာ် တောင်းဆိုတာကို ပေးတယ်။ ကျွန်တော်က…
ကိုဘခက်နှင့် အပါယ်ကြောက်သော အမှန်လေးများ
ကိုဘခက်နှင့် အပါယ်ကြောက်သော အမှန်လေးများရေးသားသူ – ကိုဘခက် (အချစ်တက္ကသိုလ် မြကျွန်းညို ဖိုရမ်တွင် အစအဆုံး ရေးသားတင်ဆက်သည်။) ကျုပ်နာမည်က ဘခက်။ အသက်က ၄၃။ အလုပ်အကိုင်က သင်္ဘောသား။ သင်္ဘောသားဆိုတော့ ဘီယာဗိုက်ကလေးနဲ့ပေါ့ဗျာ။ ထိပ်ကလေးကလည်း နည်းနည်းပြောင်ချင်တာပေါ့။ အရပ်က ၅ ပေ ၄။ သင်္ဘော စလိုက်တော့ ၁၈ နှစ်၊ ၁၀ တန်းအောင်ပြီးခါစလေး။ အသက် ၃၀ လည်းကြရော ပိုက်ဆံလေးလည်း စုမိ၊ အတွေ့အကြုံကလည်းစုံ၊ မိဘတွေကလည်း ဆုံးပါး၊ တစ်ဦးတည်းသော သားလေး ကျုပ် လောကအလယ်မှာ တစ်ယောက်တည်းပေါ့။ မွေးရာဇာတိ မြေလတ်လည်း မပြန်ချင်တာနဲ့ ရန်ကုန်မှာပဲ အခြေချမယ်ဆိုပြီး လိုက်ရှာရင်းနဲ့ ဒီရပ်ကွက်ထဲက ထောင့်ခြံလေးကို ဝယ်ဖြစ်ခဲ့တာ။ ဝန်ထမ်းအများစုနေတဲ့ ရပ်ကွက်ကလေးဆိုတော့ အေးအေးဆေးဆေး…
ရှက်စရာကြီး
ရှက်စရာကြီးရေးသားသူ – ဘူးမင်းသား “ငြိမ်းငြိမ်းရေ” ”ရှင် မေမေ” ”ညည်းကောင်လေးလာတယ်၊ ငါဘာပြောလိုက်ရမလဲ” ”မရှိဘူးလို့သာ ပြောလိုက်ပါ မေမေ” ”ဟင် ဘာဖြစ်လို့တုန်း” ”ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မေမေ” “အေးအေး ငါပြောလိုက်မယ်” ကျွန်မ အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ငိုချလိုက်တယ်။ “ကျွန်မရင်တွေ ကွဲခဲ့ရပြီမောင်၊ မောင့်ကို မချစ်လို့ မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ်၊ မောင့်ဘဝတက်လမ်းအတွက် မ ဘဝအပျက်ခံပါ့မယ်” ကျွန်မလေ AGTI (မြို့ပြ) ဘာသာရပ်တက်ရင်း အဝေးသင်နှင့် ကျောင်းပြီးခဲ့တယ်။ ကျောင်းပြီးတော့ ကလေးတွေ စာပြခဲ့တယ်။ နောက်တော့ စာရင်းကိုင်ပါတက်ရင်း အလုပ်လည်း ဝင်လုပ်ခဲ့သေးတယ်။ ကျောင်းတက်တုန်းကတော့ သူများတွေရည်းစားထားတော့ ကျမလည်း ရည်းစားထားခဲ့သေးတယ်။ ချစ်ခဲ့သလားဆိုတော့ ကျမ သူ့ကို မချစ်ခဲ့ဘူး။ နောက်တော့ ကျမတို့မြို့ကို ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်တဲ့သူဌေးက ရောက်လာတော့။ “ဟေ့…