ဝက်သားကြိုက်တဲ့ တောကားရေးသားသူ – အမြင့်ကြောက်သောငှက် အပိုင်း (၁) မြသီဟာ ဆိုက်ကားနင်းတဲ့ ကိုဘမြင့်နဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်လလောက်က လက်ထပ်လိုက်တယ်။ မိဘများဆုံးပါးသွားပြီးကတည်းက မြသီတို့မှာ မြသီနဲ့ မောင်လေးလူခန့် မောင်နှမနှစ်ယောက်တည်းရှိတော့တာ။ ဒါ့ကြာင့် ကိုဘမြင့်ဟာ အရင်က ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ကပ်နေပေမယ့် မြသီနဲ့ လက်ထပ်ပြီးနောက်ပိုင်း မြသီတို့အိမ်မှာပဲ စုပေါင်းပြီး လိုက်နေတော့တာပေါ့။ မြသီအလုပ်က ဘုရားဈေးမှာ ဆိုင်နေရာလေးတစ်ခုငှါးပြီး ပန်းရောင်းတာဖြစ်ပြီး မောင်လေးလူခန့်ကတော့ မနက်ဆို မြို့မဈေးကြီးထဲသွားပြီး ကြုံရာကျဘမ်း လုပ်တော့တာပဲ။ အရင် မောင်နှမနှစ်ယောက်လုပ်စာက တစ်နေ့ကို ငါးထောင်လောက်ရပြီး အခု ကိုဘမြင့်ပါ မိသားစုဝင်ဖြစ်လာတော့ သူ့ရှာရတဲ့ငွေပါ ပေါင်းလိုက်ရင် တစ်နေ့ကို ကိုးထောင် တစ်သောင်းလောက်ကတော့ မြသီတို့မိသားစုအနေနဲ့ ဝင်ငွေရှိတယ်လေ။ သုံးယောက်စလုံးရဲ့ ဝတ်တာ စားတာ သုံးစွဲတာကအစ နောက်ဆုံး…
မိသဲ … နေ့စွဲလေးများ
မိသဲ … နေ့စွဲလေးများရေးသားသူ – မောင်ခြိမ့် အခန်း ( ၁ ) ” ကို မြမောင် … လီးကြီးထောင်ပြီး အိပ်မနေနဲ့တော့ … ထထ … ကျုပ် ထမင်းအိုး တည်ခဲ့ပြီ … မိသဲ … ဈေးဝယ်သွားတော့မှာ လိုက်ပို့ဖို့ လုပ်တော့ ” ” အီးးးး …… အွန့် …… အေးပါ … မသန်းရယ် … ငါ့အလုပ် ငါသိပါတယ် ဟ ” ” ခ်ခ် ခ်ခ် … တော်ကလေ … လူမနိုးသေးဘူး … လီးအရင်နိုးတာ … ဟွန့် …။ ထ မျက်နှာသစ်…
ပန်းပုံပြင် Prelude (Teen Diary)
ပန်းပုံပြင် Prelude (Teen Diary)ရေးသားသူ – Seven ပန်းပုံပြင် introduction ဆိုလည်း ဟုတ်ပါတယ်။ ဒီအတိုလေးကို ၂၀၁၆ တုန်းက အချစ်တက္ကသိုလ်မှာ ပထမဆုံး ရေးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဖြစ်ရပ်မှန် personal experience လေးပါ။ ဘဝမှာ မဟုတ်တာတွေ စလုပ်တတ်တဲ့ အတွေ့အကြုံလေး အမှတ်တရ။ စရေးတုန်းက Teen diary ကနေ ပန်းပုံပြင် ဇာတ်လမ်းအထိ ဆက်သွားတာ။ နောင် ဘယ်မှာတင်ရမှန်း မသိတော့တာရယ်။ ရှက်ဖို့ကောင်းတယ် ထင်တာရယ် ဟိုဘက်မှာတင်ပြီးသား အပိုင်းတွေ ဖြုတ်ချပြီး အသစ်စလိုက်တယ်။ အခုလည်း ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဖတ်ရင်းနဲ့ ရယ်လည်းရယ်ချင်တယ်။ ရှက်စရာလည်းကောင်းတယ်။ ပိချိလေး အရွယ်ထဲက မဟုတ်မဟတ်တွေ ရေးတတ်ခဲ့တာကိုး ဟိ။ စာဖတ်သူတွေလည်း ရှေ့မျက်နှာနောက်ထား ဖတ်ပေးကြပါနော်။ “ပထမဆုံးသော ဝတ္ထုလေးပါ။…
ပွင့်လင်းသွားသော အချစ် အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း
ပွင့်လင်းသွားသော အချစ်ရေးသားသူ – Wanna အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်ကို မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပါနှင့်။ (ကိုမိုးနေ၏ ဖြစ်ရပ်မှန်တချို့ ပါဝင်သည်။) အိမ်သို့ရောက်သော် ခြံတံခါးအား သော့ဖွင့်ကာ ဝင်လာခဲ့ပြီး အိမ်ထဲသို့ရောက်သောအခါ အမေဖြစ်သူအား မတွေ့သဖြင့် “အမေရေ သားပြန်လာပြီ” ဟု အော်ခေါ်လိုက်ရာ မီးဖိုခန်းထဲ၌ နွားနို့ကြိုနေသော ဒေါ်နီလာတစ်ယောက် သားဖြစ်သူ အသံကြားသဖြင့် မီးဖိုအား ခလုတ်ပိတ်ကာ အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ “ဟယ် သား ဘာပစ္စည်းကျန်ခဲ့လို့လဲ” “ဘာမှကျန်ခဲ့ပါဘူး အမေရဲ့။ သား နည်းနည်း နေမကောင်းသလို ဖြစ်ချင်နေလို့ ဆိုင်ပိတ်ပြီး ပြန်လာလိုက်တာ။ ဒါနဲ့ အမေ မီးဖိုထဲမှာ ဘာတွေချက်” ဟု မိုးနေက ပြောလိုက်ရာ ဒေါ်နီလာ၏…
ပွင့်လင်းသွားသော အချစ် အပိုင်း (၁)
ပွင့်လင်းသွားသော အချစ်ရေးသားသူ – Wanna အပိုင်း (၁) အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်ကို မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပါနှင့်။ (ကိုမိုးနေ၏ ဖြစ်ရပ်မှန်တချို့ ပါဝင်သည်။) မန္တလေးမြို့ ချမ်းမြေ့သာယာမြို့နယ်၏ ရပ်ကွက်တစ်ခုထဲတွင် အသုဘနာရေးအိမ်တစ်ခုတွင် အသက် ၁၉ နှစ်ခန့်ရှိ မိုးနေဆိုသော လူငယ်လေးမှ အသက် ၃၈ နှစ်အရွယ် အသားဖြူဖြူ လုံးကြီးပေါက်လှနှင့် ချောမောလှပလှသည့် သူ၏အမေအား နှစ်သိမ့်အားပေနေရှာ၏။ ယခုနာရေးမှာ ဒေါ်နီလာ၏ ခင်ပွန်းသည်ဖြစ်သူ ဦးအောင်မိုး၏ နာရေးပင်ဖြစ်ပြီး အသက် ၄၉ နှစ်တွင် ကွယ်လွန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးအောင်မိုးသည် အသက်ရှင်စဉ်ကာလက အရက်ကို မိုးလင်းမှ မိုးချုပ်အထိ နှစ်ခြိုက်စွာ အလွန်အကျွံ သောက်သုံးတတ်သူတစ်ဦး ဖြစ်သဖြင့် အသည်း ဇကာပေါက်ဖြစ်ကာ အသည်းကင်ဆာဖြင့် ဆုံးပါးသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးအောင်မိုးမှာ…
ဆံနွယ်ရှည်မလေးရဲ့ ငရဲခန်းည
ဆံနွယ်ရှည်မလေးရဲ့ ငရဲခန်းညရေးသားသူ – Htet Paing Aung (အချစ်တက္ကသိုလ် မြကျွန်းညို ဖိုရမ်ကနေတဆင့် ပြန်လည်ကူးယူ တင်ဆက်သည်) မိုးဦးကျရာသီဆိုတော့ အရာရာဟာ အလွမ်းငွေ့ငွေ့ လောင်လှိုက်နေသလို သွန်းတစ်ယောက်လည်း သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို တမ်းတနေမိသည်။ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို တွေးမိတိုင်း လူယုတ်မာနှစ်ယောက်ကို ရင်ထဲအသည်းထဲက နာကျည်းနေမိလေသည်။ သူမနာမည်က သွန်းသံစဥ်.. အသက်က ၂၂ နှစ်..။ မိဘတွေက နယ်မှာနေတယ်။ သူမကတော့ ရန်ကုန်က ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်လေးမှာ ဒီဇိုင်နာအလုပ်ရတဲ့ ပိုက်ဆံလေးနှင့် အိမ်လေးတစ်လုံးငှားနေတယ်…။ အလုပ်ကတော့ ဒဒီဇိုင်နာအလုပ်ပေါ့။ အောင်အောင်မြင်မြင် မဟုတ်ပေမဲ့ အဆင်ပြေလှသည်။ သွန်းတစ်ယောက် အလွမ်းတွေကို ကြိုးစားဖြေဖျောက်ရင်း စိတ်ထဲတွင် ပိုပို၍ ဝင်လာမိလေဖြစ်နေတယ်…..။ ထိုနေ့က ဒီဇင်ဘာ ၂၇ သောကြာနေ့။ ဖုန်းအလန်းသံမြည်၍ နာရီကြည့်လိုက်ရာ မနက်…
ဟန်ဆောင်ညဉ့်ငှက်
ဟန်ဆောင်ညဉ့်ငှက်ရေးသားသူ – ဗလဂျူနီယာ ရေးသည်။ “ပြွတ်ပြွတ်–ဒုတ်–အင့်–ပြွတ်–အား” ချောမောလှပသလောက် ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသော အမျိုးကောင်းသမီးလေး မေနွယ်စိုးတစ်ယောက် အခုမှတွေ့ဖူးသော သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ ရင်ခွင်အောက်မှာ တလူးလူး တလွန့်လွန့်ဖြင့် အလိုးခံနေရပေပြီ။ သူမကို တက်လိုးနေသူကတော့ အညှာအတာမရှိပဲ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။ သူမကလည်း ကာမအရသာမှာ စီးမြောလိုက်ပါနေမိသည်။ အပျော်မယ်လည်းမဟုတ်၊ ငွေကြေးလိုအပ်ချက်ကြောင့်လည်း မဟုတ်ပါပဲလျက် တစုံတရာသော ငွေကြေးသတ်မှတ်ချက်ဖြင့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ထံ ပေးအပ်၍ အသုံးတော်ခံနေရခြင်း ဖြစ်လေသည်။ တကယ်တော့ ဒီဆုံးဖြတ်ချက်ကို သူမကိုယ်တိုင်ချခဲ့ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ကြုံရသည့်အခါ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်း ခုန်နေခဲ့သလို ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာခဲ့သည်။ ဟိုတယ်ထဲအဝင်မှာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို မကြည့်ရဲပဲ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ သူစိမ်းယောက်ျား၏ ခေါ်ဆောင်ရာသို့လိုက်ခဲ့ရင်း အိပ်ခန်းထဲရောက်ခဲ့ရသည်။ အသင့်ပြင်ဆင်ခင်းကျင်းထားသော ကုတင်ကြီးကိုကြည့်ရင်း ဒီကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ငါ့ကို သူတက်လိုးတော့မယ်…
ကိုရွှေဘ၏ စွန့်စားခန်းများ အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း
ကိုရွှေဘ၏ စွန့်စားခန်းများရေးသားသူ – ချမ်းကို (Chan Ko) အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း ကိုရွှေဘနှင့် မိချိုလေး ဒီနေ့ ရပ်ကွက်ထိပ်က မီးကင်းတဲမှာ လူတော်တော် စည်ကားနေကြတယ်ဗျ။ နှင်းကျသံ တဖျောက်ဖျောက်ကြားထဲမှာ လူငယ်တွေ တရုန်းရုန်းပဲ။ ထုံးစံအတိုင်း ဖိုထားတဲ့ မီးဖိုကြီးကို ဝိုင်းထိုင်လို့ ပါးစပ်တပြင်ပြင် လုပ်နေကြတယ်။ ၃ ချောင်းထောက်နှစ်ခုကို တန်းထိုးပြီးတော့ မီးဖိုပေါ်မှာ အလှူတွေမှာ ဟင်းရည်လိုက်တဲ့ ချိုင့်အကြီးကြီးနှစ်လုံးကို တင်ထားတယ်။ ချိုင့်အကြီးကြီးတွေထဲမှာ ကျနော်တို့လူငယ်တွေ ကြိုက်တတ်တဲ့ အထူးဟင်းပေါင်းဗျ။ အရပ်ဒေသအလိုက်ရှိကြတဲ့ ရိုးရာအစားအစာပေါ့ဗျာ။ ဒီလိုဗျ.. ဒီနေ့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ မင်္ဂလာဆောင်တစ်ခုရှိတယ်။ အဲ့ဒီခေတ်က ဗမာပြည်ကြီး ချမ်းသာနေသေးတဲ့ခေတ်ဆိုတော့ မင်္ဂလာဆောင်ဆိုတာ အလျှံပယ်ကျွေးတာကိုး။ ထမင်းနဲ့ဟင်း အဝ၊ တစ်မြို့လုံး မီးခိုးတိတ်လေဗျ။ ဝက်ကို ၁၀…
ကိုရွှေဘ၏ စွန့်စားခန်းများ အပိုင်း (၁)
ကိုရွှေဘ၏ စွန့်စားခန်းများရေးသားသူ – ချမ်းကို (Chan Ko) အပိုင်း (၁) ကိုရွှေဘနှင့် ဥစ္စာစောင့်မလေး နှင်းတွေက တဖြောက်ဖြောက်နဲ့ မီးကင်းတဲခေါင်မိုးပေါ်ကျသံ ကြားနေရပြီ။ ဒီနှစ်ဆောင်းက တော်တော်လေး အေးတာကိုးဗျ။ ကင်းတဲဘေးက ကြက်ခွပ်ပင်ကြီးအောက်မှာ ထင်းတုံးကြီးကြီးကို မီးဖိုထားပြီး မီးဖိုဘေးပတ်ပတ်လည်မှာ ကျနော်တို့ရပ်ကွက်ထဲက လူငယ်တွေ ဝိုင်းပတ်ထိုင်ရင်း စကားပြောနေကြတာပေါ့။ သာရေးနာရေးမှာသုံးတဲ့ ကြွေရည်သုတ် မတ်ခွက်ကိုယ်စီနဲ့ ရေနွေးကြမ်းခါးခါးပူပူကို သောက်ရင်း စကားဝိုင်းကောင်းနေကြတာ ညဉ့်တောင် တော်တော်နက်စပြုလာပြီ။ စောစောပိုင်းက ဂျပန်ခေတ်အတွေ့အကြုံတွေ ပြောပြနေတဲ့ လူကြီးတွေတောင် ပြန်အိပ်ကုန်ပြီ။ ကျနော်တို့ ချာတိတ်တွေရယ်၊ လူလတ်ပိုင်းတချို့ရယ်ပဲ ကျန်ခဲ့ပြီး စကားဝိုင်းဆက်နေကြတာပေါ့လေ။ ရောက်တတ်ရာရာတွေပြောရင်း တစ္ဆေ၊ သရဲ အတွေ့အကြုံတွေ ဘယ်ကဘယ်လို ရောက်သွားမှန်းမသိပါဘူး။ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သူ့ထက်ငါ အတွေ့အကြုံတွေ ဖလှယ်နေကြတာ ဇာတ်လမ်းတွေက…
အသက်ငယ်ငယ် ရမ္မက်ကြွယ်
အသက်ငယ်ငယ် ရမ္မက်ကြွယ်ရေးသားသူ – အမည်မသိ “ အကြော် ပူပူနွေးနွေး လေးတွေနော်…” လမ်းပေါ်လျှောက်လာသော လမ်းသွားလမ်းလာ မိန်းမကြီးနှစ်ယောက် ရှေ့မှဖြတ်သွားတာ တွေ့၍ မသိန်းရီက အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် အကြော်အော်ရောင်းလိုက်သည်..။ မိန်းမကြီးနှစ်ယောက်က တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ဆက်လျှောက်သွားကြသည်..။ “ သိန်းရီ…မကုန်သေးဘူးလား…ဟ..” ဆိုက်ကားပေါ် ထိုင်၍နေသော အညာသားက သိန်းရီကို မေးလိုက်ရင်း ဆိုက်ကားပေါ်မှ ဆင်း၍ ဆိုက်ကားကို လမ်းမပေါ်သို့ တွန်းတင်လိုက်သည်.။ “ မကုန်သေးပါဘူး..ဟာ…” “ ရပ်ကွက်တွေထဲ လှည့်ပြီး ရောင်းကြည့်ဦးပေါ့ဟ…။ ငါတော့ ကားဂိတ်ဖက်သွားပြီး ဆွဲကြည့်လိုက်ဦးမယ်…” “ အေး..ခဏတော့ ရောင်းကြည့်ဦးမယ် ဟာ…။ မကုန်တော့လည်း လှည့်ရောင်းရမှာပေါ့…” အညာသား ဆိုက်ကားနင်း၍ ထွက်သွားပြီ..။ ဆိုက်ကားဂိတ်ထဲတွင် ဆိုက်ကားတစ်စီးမှ မရှိတော့..။ လမ်းဘေးတွင် ချထားသော ထင်းရှူးသေတ္တာ…