ကာမရေလျဉ်ရေးသားသူ – စံနက်ကျော် မယုံတော့မရှိနဲ့ ဟင်းတစ်ခွက်ပေးရုံ ၊ လ္ဘက်ရည်တစ်ခွက် တိုက်ရုံနဲ့ သူနဲ့အိပ်ခွင့်ရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် သီဟတို့ရွာမှာ တကယ်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းမက သီဟတို့ ရွာသူ စစ်စစ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ ယောက်ျား ကိုစိန်ထွားက ဒီရွာသား။ ကိုစိန်ထွားနဲ့ညားတော့ သူလည်း ဒီရွာသူ ဖြစ်ရတော့တာပေါ့။ သူ့အသားရေက ဖြူဝင်းနေသည့်အတွက် သူ့နာမည်က မဖြူဝင်း။ မဖြူဝင်း ဒီရွာကို ရောက်စက အသက် ၂၀ ကျော်ရုံရှိဦးမှာပါ။ သူ့ယောက်ျား စိန်ထွားက နယ်လှည့်ပြီး လက်သမားအလုပ် လုပ်သူဆိုတော့ အဲဒီလို နယ်လှည့်အလုပ်လုပ်ရင်း မဖြူဝင်းနဲ့ ညားခဲ့တာပါ။ ကိုစိန်ထွား အသက်က ၃၀ ပေါ့။ မဖြူဝင်းက အချောအလှကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ပလီပလာ ခရာတတ်တဲ့ အမူအယာ ၊…
ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေး အပိုင်း (၆) ဇာတ်သိမ်း
ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေးရေးသားသူ – Chann Ko (ချမ်းကို) [ဂမ္ဘီရအပြာဇာတ်လမ်းရှည်ကြီး] အပိုင်း (၆) ဇာတ်သိမ်း မုန်တိုင်းထန်ခဲ့တဲ့ အခန်းကလေးက အခုတော့ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လွန်းနေပြန်တယ်။ အဝတ်မဲ့တဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခု ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပူးကပ်နေကြတယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စိုက်ကြည့်ရင်း ဘာစကားမှ မဆိုဖြစ်ကြသေးဘူး။ တစ်ယောက်ပါးပြင်၊ နဖူးပြင်တွေကို တစ်ယောက်က ဆွဲညှစ်လိုက်၊ ပွတ်သပ်လိုက်နဲ့ ရန်ဖြစ်ပြီး စိတ်ကောက်ခဲ့တဲ့ အချိန်ကာလတွေအတွက် နောင်တရနေကြတယ်။ “ကျနော့်ကို!! “ချို့”ကို!!” “ခွိ! ဟိ!” “ခွင့်လွှတ်ပါလို့ ပြောမလို့မလား” ပြိုင်တူတောင် ပြောမိနေကြတာ အဟိ။ “ကျနော် မှားပါတယ် ဆရာမလေးရာ …။ ကျနော် အရမ်းရိုင်းသွားခဲ့တယ်နော်…။ အောက်တန်းစားလိုလို လုပ်လိုက်မိတယ်..။ အမှန်က ဆရာမလေးကို ချစ်လွန်းတော့ အူအရမ်းတိုသွားမိတာပါ..။ နောက်ကိုလေ…..
ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေး အပိုင်း (၅)
ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေးရေးသားသူ – Chann Ko (ချမ်းကို) [ဂမ္ဘီရအပြာဇာတ်လမ်းရှည်ကြီး] အပိုင်း (၅) တောင်တွေးမြောက်တွေးနဲ့ မှေးကနဲ တစ်ချက်အဖြစ်မှာ ကျနော့်ကုတင် သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရလို့ မျက်လုံးကို အတင်းဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မတွေ့တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ လူနီကြီးကို ဝိုးတဝါး မြင်လိုက်ရတယ်။ ပင်ပန်းထားတဲ့အရှိန်နဲ့ လူက မူးတူးဝေတေကြီး။ သေသေချာချာ မမြင်ရသလိုလို ဖြစ်နေတယ်။ ရောင်ထုံးကြီးနဲ့ လူနီကြီးရဲ့ မျက်နှာက အခါတိုင်းနဲ့ မတူသလိုလို။ တစ်ခုခုကို ပူပန်နေသလိုလို ဘာလိုလိုကြီးဗျ။ “ဟေ့လူ! ဘာမှထပ်ပြီး ဒုက္ခမပေးပါနဲ့တော့ဗျာ တော်လောက်ပါပြီ” …. …. …. “ဒီမယ်.. အခုနောက်ပိုင်း ကျုပ် ဘယ်မိန်းကလေးကိုမှ စိတ်ထဲက မပစ်မှားရဲဘူး..။ ခင်ဗျားရောက်လာပြီး အတင်းခေါ်သွားမှာ ကြောက်လွန်းလို့ ဘယ်မိန်းမဖင်ကိုမှ မျက်စိမကစားရဲတာကြာပါပြီ..။…
ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေး အပိုင်း (၄)
ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေးရေးသားသူ – Chann Ko (ချမ်းကို) [ဂမ္ဘီရအပြာဇာတ်လမ်းရှည်ကြီး] အပိုင်း (၄) ရေလယ်ကျွန်းဘုရားပွဲမှာ သွားသောင်းကျန်းပြီး အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ တစ်ပတ်တိတိ အလုပ်များနေတယ်ဗျာ။ မိုးတွင်းကြီးမှာကို အိမ်အလုပ်တွေက ပြန်များလာပြန်တယ်။ လူနီကြီးကိုလည်း စတိုခန်းထဲ ပို့ထားလိုက်တယ်။ မဟုတ်ရင် ဒင်းဒုက္ခပေးမှာစိုးလို့ ဂျပ်စက္ကူဗူးထဲထည့်ပြီး စတိုခန်းထဲ သွားပစ်ထားလိုက်တယ်။ ဒီဖက်အိမ်မကြီးမှာပဲ ပြန်အိပ်ဖြစ်နေတာကြာပြီ။ အခုတလော ကိုရွှေဘလည်း ပျောက်ချက်သားကောင်းနေတော့ ဟိုနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကိုတောင် စကားနှိုက်ပြီး အင်တာဗျူးဖို့ မေ့သလို ဖြစ်နေတယ်ဗျ။ အိမ်ရှေ့ ခြံဝိုင်းထဲမှာ ရပ်စောင့်နေတဲ့ ချာတိတ်လေး ဖိုးထွေးကို ခဏကွာလို့ပြောပြီး လုပ်လက်စ ကုန်စာရင်းတွေကို မြန်မြန်ဖြတ်နေမိတယ်။ ဒီကောင် ကျနော့်ကို စောင့်နေတာဗျ။ ရပ်ကွက်ထုံးစံအတိုင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ် ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးနေကြဆိုတော့ အခုလည်း ရေစက်ပျက်တာ…
ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေး အပိုင်း (၃)
ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေးရေးသားသူ – Chann Ko (ချမ်းကို) [ဂမ္ဘီရအပြာဇာတ်လမ်းရှည်ကြီး] အပိုင်း (၃) မြို့အစွန်မှာလုပ်တဲ့ သီတင်းကျွတ်ဘုရားပွဲကို တစ်ရပ်ကွက်လုံးက လူပျိုအပျို ကာလသားသမီးတွေ အုပ်စုလိုက် ချီတက်လာကြတယ်ဗျ။ ကျနော်တို့မြို့မှာ အစည်ကားဆုံး ပွဲတော်ပေါ့။ ကောင်မလေးတွေကို အလည်မှာထားပြီး ကျနော်တို့ယောကျ်ားလေးတွေက မျက်ခြေမပြတ် ပွဲခင်းထဲ အကဲခတ်နေရတယ်။ လက်သရမ်းတာတွေ အမူးသမား ဆွဲလားရမ်းလားဖြစ်တာတွေကို ကာကွယ်ပေးဖို့ပေါ့။ ဘီးကုတ်ဝါဝါလေးပန်ပြီး အဖြူခံမှာ အနီရောင် အစက်ပြောက်ကလေးတွေပါတဲ့ ဝမ်းဆက်ကလေးနဲ့ မမဝါက အရမ်းလှနေတော့ ပွဲလာတဲ့ လူငယ်မှန်သမျှ ဝိုင်းပြီး ငေးကြည့်နေကြရတယ်။ မမဝါကတော့ လူကြီးပီပီ တဟဲ့ဟဲ့နဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက ကောင်မလေးတွေကို စောင့်ရှောက်နေရပေမယ့် လူတွေကြိတ်ကြိတ်တိုးနေတဲ့အထဲမှာ ကျနော့်လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ထားတာ လုံး၀မလွှတ်ဘူး။ လူအလစ်မှာ ကျနော့်ပေါင်ကြားကို မသိမသာလေး လက်ဖဝါးနဲ့…
ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေး အပိုင်း (၂)
ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေးရေးသားသူ – Chann Ko (ချမ်းကို) [ဂမ္ဘီရအပြာဇာတ်လမ်းရှည်ကြီး] အပိုင်း (၂) ကျနော် အခု အိမ်ပြန်မအိပ်တာ ၄ ရက်ရှိခဲ့ပြီဗျ။ ဘာကိုမှ နားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ အိမ်ပြန်မအိပ်တဲ့ရက်တွေမှာ ညဖက် လိင်စိတ်ဖောက်ပြန်နေတဲ့ သရဲလိုလိုအကောင်အဖြစ် အသွင်ပြောင်းတာမျိုး လုံး၀ ထပ်ဖြစ်မလာဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ အိမ်မှာ မအိပ်တော့ ဘယ်သွားအိပ်တာလဲလို့မေးရင် လောလောဆယ် ရပ်ကွက်ထဲမှာ နာရေးတစ်ခုရှိနေတော့ အဲ့ဒီ အသုဘအိမ်မှာပဲ ညတိုင်းစောင့်အိပ်သလိုလိုလုပ်ရင်း အိပ်ရတော့တာပေါ့။ နေ့ခင်းဖက် အိမ်ပြန်လာပြီး အိမ်အလုပ်ကူလုပ်၊ ညနေစောင်း ရေမိုးချိုးပြီးတာနဲ့ အသုဘအိမ်မှာ သွားပြီး သတင်းလာမေးတဲ့ ဧည့်သည်တွေကို စားဖို့သောက်ဖို့ စီစဉ်ချက်ပြုတ်ရတာတွေ၊ အသုဘချဖို့ အခေါင်းပျဉ်စပ်တာက အစ၊ ဖဲဝိုင်းက ဆရာသမားတွေ ညလယ်စာစားဖို့တစ်ဖုံ အကုန်ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးရင်း ဆူညံနေတဲ့ ဖဲဝိုင်းတွေဘေးမှာပဲ…
ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေး အပိုင်း (၁)
ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေးရေးသားသူ – Chann Ko (ချမ်းကို) [ဂမ္ဘီရအပြာဇာတ်လမ်းရှည်ကြီး] အပိုင်း (၁) ဆယ်တန်းကလည်း အောင်ပြီးခါစ၊ လတ်လျားလတ်လျားနဲ့ ကျနော် ဝေလေလေလုပ်နေစဉ် ကာလတွေပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဒီရှေးခေတ်အခါက သိတဲ့အတိုင်း ခေတ်မှီအိမ်သာတွေ မပေါ်သေးတော့ ခြံကျယ်ကြီးတွေနဲ့ နေလေ့ရှိတဲ့ ကျနော်တို့မြို့ကလေးက ခြံနောက်ဖေးထောင့်တွေမှာ အိမ်သာကို တွင်းအနက်ကြီးတူးပြီး ရေလောင်းအိမ်သာ ဆောက်ထားလေ့ရှိတယ်ဗျ။ နှစ်အတန်ကြာလို့ ကျင်းပြည့်ပြီဆိုရင် နောက်ထပ် ခြံထောင့်တစ်ခုမှာ တွင်းအသစ်တူး အိမ်သာကို အလုံးလိုက်ဖြုတ်ပြီး ရွှေ့လိုက်ရုံပေါ့။ အဲ့ဒီနေ့က ကျနော်တို့အိမ်က အိမ်သာတွင်းက ပြည့်ခါနီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း တွင်းအသစ်တူးဖို့ စီစဉ်ရတယ်။ လူငှါးဖို့ဘာညာဆိုတာကလည်း အဲ့ဒီခေတ်အခါအရ မလိုဘူးဗျ။ ကျနော်တို့ ရပ်ကွက်ထဲက ကာလသားခေါင်းကို အကြောင်းကြားလိုက်ရုံပဲ။ သူက မောင်းထုလိုက်ရင် လူငယ်ချာတိတ်မှန်သမျှ အကုန်လုံးရပ်ကွက်ထိပ်က မီးကင်းတဲကို…
သမင်ခြံ ဖိုးခင်
သမင်ခြံ ဖိုးခင်ရေးသားသူ – ဘုံခုနှစ်ဆင့် (အင်းစက် ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်မကြိုက်သူများ မဖတ်ရှုပါနှင့်) လူမှု့ဘဝနေထိုင်ခြင်းမှာ တစ်ချို့ တိုးလျလျ… တစ်ချို့ စူးရှရှ… သံယောစဉ်နယ်လွန် နေထိုင်မှုအစုစုအတွက် အချို့သော ကာမသက်ဝင်မှုများနဲ့ ရှင်သန်ခြင်းရဲ့ တခါးတချပ်ကို ဖွင့်ကြည့်မိတာပါ။ ( ဘုံခုနှစ်ဆင့် ဖောပြီပေါ့ဗျာ ) xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ” ဟဲ့ ဖိုးခင် … မအေလိုး … လီးကြီး တတောင်လောက်နဲ့ … ဟိုလိမ့်ဒီလိမ့် လုပ်မနေနဲ့ … နေဖင်ထိုးပြီ မသာလေးရဲ့ ” မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ စပြီဗျို့။ အဲ့ဒါ ကျုပ်အမေ ဒေါ်ခင်နွဲ့ရီပဲဗျ။ ကျုပ်တို့ မိသားစုက ၃ ယောက်ထဲဗျ။ အဖေဆုံးတာတော့ ၁ဝ နှစ်ကျော်ပါပြီ။ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေး မာလာခင်က…
နှာဘူးမလေး
နှာဘူးမလေးရေးသားသူ – အာသာပြေ (မန်း) “ ဟဲ့ ဝင်းနွယ်… နင် အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ ” နန်းဝင်းဝင်းနွယ်ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး မှန်ရှေ့မှာ သူ့ကိုယ်လုံးကို လှည့်ပတ်ပြီး ကြည့်နေရာကနေ သူ့နောက်ဖက် ကုတင်စောင်းမှာ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်နေသော သူမနဲ့မတိမ်းမယိမ်း ကောင်မလေးကို လှည့်၍ ကြည့်သည်။ “ ငါ ရှေ့လထဲမှာ ဆယ့်ခြောက်နှစ်ပြည့်မှာ…။ နင်ရော မိသီ…..” “ ငါက လွန်ခဲ့တဲ့ခြောက်လလောက်ထဲက ဆယ့်ခြောက်နှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီ….။ ငါက နင့်ထက် ကြီးတယ်….” “ နင်က အသက်ပဲကြီးမှာပေါ့….။ ကျန်တာတွေ ငါ့ကို မမှီပါဘူး ” နန်းဝင်းဝင်းနွယ်ဆိုသော ကောင်မလေးက မိသီဆိုသော သီသီခိုင်ဆိုသည့် ကောင်မလေးကို မခံချင်အောင်စ၍ မှန်ထဲမှ သူမပုံရိပ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ နန်းဝင်းဝင်းနွယ်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘရာစီယာ…
တနေဝင်သော် အပိုင်း (၂) [ဇာတ်သိမ်း]
တနေဝင်သော်ရေးသားသူ – အညတြ အပိုင်း (၂) [ဇာတ်သိမ်း] နှစ်နိုင်ငံ နယ်စပ်က မဲပုံရွာကြီး ။ ဒီနယ်စပ်ဒေသက ရှေးခေတ်ကတည်းက မင်းမဲ့ဆန်ခဲ့သည် ။ ဝရမ်းပြေးတွေ လူဆိုးလူမိုက်တွေ ခိုအောင်း ကျက်စားကြတဲ့ ဒေသ ။ ရှေးခေတ်ကတည်းက ဟိုဖက်တိုင်းပြည် နယ်ခြားစောင့်ရဲလို အဖွဲ့တွေကလည်း ငွေပေးရင် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတတ်တဲ့ အမျိုး ။ ရွာကြီး ဆိုပေမယ့် မသေးလှ ။ ဟိုးရှေးရှေးက ဒီရွာကြီးမှာ ရဲစခန်း ရှိသည် ။ ရုပ်ရှင်ရုံအကြီးစား ရှိသည် ။ ဟိုတယ်တွေ ကေတီဗီဆိုင်တွေ အရက်ဆိုင်တွေ နိုက်ကလပ်တွေ အစုံ ရှိသည် ။ လောင်းကစားဝိုင်းတွေက နေ့ရောညပါ ၂၄ နာရီ ဖွင့်ထားသည် ။ အခုတော့ စစ်ကြီးကြောင့်…